Με αρμένικες ρίζες, η Σοφία Καζαντζιάν αποτελεί μία από τις πλέον ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη βραβευμένη τηλεοπτική σειρά “Τα παιδιά της Νιόβης” σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη, ενώ στο θέατρο έκανε το ντεμπούτο της στο έργο “Βρεττανικός” του Ζαν Ρασίν.
Σήμερα πρωταγωνιστεί στο «Στρίψιμο της Βίδας» μαζί με τον σύντροφο της ζωής της Μάριο Ιορδάνου. Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, η Σοφία Καζαντζιάν μίλησε στο Infowoman.gr για την μέχρι τώρα πορεία της στην υποκριτική, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως γυναίκα στον χώρο, τα πρότυπά της, ενώ στέλνει ένα πολύ δυνατό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες.
Σοφία, πότε ανακαλύπτεις ότι θέλεις να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να θέλει κάτι άλλο. Έλεγα πάντα, όταν μεγαλώσω, θα γίνω ηθοποιός και συγγραφέας. Και έγινα ηθοποιός και σεναριογράφος. Η τέχνη για μένα είναι η προσωπική μου επανάσταση. Ο δικός μου τρόπος να απευθύνω όσα πιστεύω για τον κόσμο και τον άνθρωπο σε εκείνους που η καρδιά τους έχει αυτιά για να τα ακούσει, παραφράζοντας τον αγαπημένο Νίτσε.
Πόσο εύκολο ήταν να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου;
Το δικό μου όνειρο ήταν να μπορώ να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω και να νιώθω ευτυχισμένη με τις επιλογές μου κάθε στιγμή που είμαι στη σκηνή, μπροστά από την κάμερα ή μπροστά από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου. Ξεκινώντας να γίνει κάποιος ηθοποιός, τον φορτώνουν όλοι γύρω με τα βαρίδια του να γίνει γνωστός ή να βγάλει χρήματα, προβάλλοντας τα δικά τους κρυφά απωθημένα. Αυτά, είχα την επίγνωση από πολύ νωρίς, πριν καν μπω στη δραματική, να τα δω καθαρά μέσα στη γελοιότητα και τη ματαιότητα που τα περιβάλλει. Αυτό είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για έναν νέο καλλιτέχνη που ξεκινάει: Να κλείσει τα αυτιά στην ανοησία, στις ταμπέλες και στα θέλω των άλλων και να εστιάσει στα δικά του, ειδικά σε μία χώρα που οι ευκαιρίες δεν είναι πολλές και συχνά πρέπει να τις δημιουργείς μόνος σου.
Τι προκλήσεις και δυσκολίες αντιμετώπισες στην πορεία; Είναι σήμερα τα πράγματα πιο εύκολα;
Όλα είναι δύσκολα, μέχρι να γίνουν εύκολα. Το να μένεις καθαρός απέναντι στον εαυτό σου και τα θέλω σου είναι το πιο σημαντικό. Θυμάμαι, γράφοντας πριν λίγο καιρό με τον Μάριο Ιορδάνου το σενάριο “Μαύροι Πίνακες” – μία μίνι τηλεοπτική σειρά μυστηρίου, που θα προβληθεί σύντομα στο Star – σκεφτόμουν αν θα ήταν εύκολο να εγκριθεί μία τέτοια δουλειά, διότι είναι ένα θρίλερ με πολύ ιδιαίτερο θέμα, με χαρακτήρες που δεν είναι τέλειοι, αλλά κουβαλούν τα βαρίδια και τις αδυναμίες τους, με διαλόγους και σκηνές απαιτήσεων και προσέγγιση που δεν απευθύνεται μόνο στην ελληνική αγορά. Το γεγονός ότι αυτή η σειρά ολοκληρώνει τώρα τα γυρίσματά της, με ένα σύνολο συντελεστών πίσω και μπροστά από την κάμερα, που ξεπερνούν κάθε προσδοκία, αποδεικνύει ότι υπάρχει χώρος για νέες ιδέες και δημιουργίες.
Πιστεύεις ότι αντιμετώπισες δυσκολίες που είχαν να κάνουν με το φύλο;
Ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει τρόπο να υψώνει εμπόδια στον συνάνθρωπό του, κάθε φορά και με άλλο πρόσχημα: Τη μία θα φταίει που είσαι γυναίκα, την άλλη που είσαι ομοφυλόφιλος, την άλλη που είσαι πρόσφυγας, την άλλη που είσαι εκτός κάστας κλπ κλπ. Αυτά γίνονται σε κάθε χώρο, σε κάθε χρόνο και σε κάθε σημείο του πλανήτη, όπου υπάρχει άνθρωπος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο όμως είναι αυτό που ορθώνει ο νους σου. Κι εμένα ο νους μου δε δέχεται αλυσίδες.
Έμφυλη βία. Δικαιώματα γυναικών. Σε τι σημείο πιστεύεις ότι βρισκόμαστε σήμερα στην Ελλάδα;
Λέμε στην παράστασή μας “Το στρίψιμο της βίδας, reloaded” ότι η κόλαση είναι επανάληψη, θίγοντας ακριβώς αυτό. Τον αέναο κύκλο της βίας, που δε σταματάει ποτέ. Δυστυχώς, οι άνθρωποι μαθαίνουμε ιστορία, για να την επαναλάβουμε και όχι για να απελευθερωθούμε από αυτή.
Υπήρξαν γυναίκες που αποτέλεσαν πρότυπο για σένα;
Δεν έχω πρότυπα. Δε θέλω να μοιάσω ή να μου μοιάσουν. Θέλω να είμαι ελεύθερη από το πώς πρέπει ή δεν πρέπει να “στέκεται” μία γυναίκα ή ένας καλλιτέχνης. Κάθε άνθρωπος που επιλέγει τον εαυτό του και το πώς θα υπάρξει σε αυτόν τον κόσμο, που παλεύει για την προσωπική του ελευθερία και την ελευθερία των άλλων και που σέβεται την ύπαρξη των άλλων πλασμάτων είναι για εμένα συνταξιδιώτης σε αυτή τη ζωή.
Τι σου δίνει δύναμη και ελπίδα, για να προχωράς;
Ο Μάριος.
Ποιο είναι το δικό σου μήνυμα για τη μέρα της γυναίκας;
Παραφράζοντας πάλι έναν αγαπημένο μου συγγραφέα, τον Φραντς Κάφκα: Να πάψουμε να είμαστε πουλιά προς αναζήτηση κλουβιού.
Το στρίψιμο της βίδας
Ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν μεταφέρουν επί σκηνής την πιο τολμηρή θεατρική εκδοχή του αριστουργήματος του Henry James «Το στρίψιμο της βίδας”. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, εμπνευσμένο από το σπουδαίο έργο του Αμερικανού συγγραφέα, στο οποίο έχουν βασιστεί σημαντικές θεατρικές, αλλά και κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως «Η Έκτη Αίσθηση», «Οι Άλλοι», κλπ.
Ερμηνεύουν: Μ. Ιορδάνου, Σ. Καζαντζιάν, Β. Βαλάσης, Γ. Δήμου. Σκην.-κοστ.: Β. Βαλάσης.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 9 – 10 Μαρτίου (Σάββατο, 18.00 – Κυριακή: 21.00)
Πολυχώρος Vault – Σκηνή Β
Σχετικά Άρθρα
Google News