Το θεατρικό έργο «διήγηΜΑΣ», που βασίζεται στη νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου «Διήγημας», ανεβαίνει στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός σε σκηνοθεσία της Δέσποινας Μπισχινιώτη για έξι παραστάσεις. Πρωταγωνιστεί ένα τετραμελές ανσάμπλ ταλαντούχων ηθοποιών.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια παράσταση για τη βία κατά των γυναικών και όλων των θηλυκοτήτων, για τις γυναικοκτονίες, τον βιασμό, τον σεξισμό, την τοξική αρρενωπότητα, τα καταπιεστικά έμφυλα στερεότυπα, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλουμε.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια εξομολόγηση τραυματικών εμπειριών, ένα ταξίδι σε επώδυνες αναμνήσεις, αλλά και μια πορεία προς το coming out. Στην παράσταση όλα λέγονται χωρίς περιστροφές, στο στόχαστρο τίθενται καταστάσεις οικείες και τρομακτικές, η «αγία ελληνική οικογένεια» με το προβληματικό της πρόσωπο, ό,τι μας έχει εγκλωβίσει σε μια ανεπιθύμητη ζωή.
Η λύτρωση έρχεται χάρη στην αναγνώριση των πραγματικών επιθυμιών μας, καθώς και χάρη στην αλληλεγγύη, αλλά και στην καταφυγή σε τρόπους επιβίωσης, όπως είναι η τέχνη. Στο «διήγηΜΑΣ» μοιραζόμαστε τα τραύματά μας και έτσι ερχόμαστε πιο κοντά, πενθούμε μαζί και απελευθερωνόμαστε από τον πόνο.
Σκηνοθετικό σημείωμα της Δέσποινας Μπισχινιώτη
“Μήπως έφτασε η ώρα οι θηλυκότητες να μιλήσουν ανοιχτά για τη βία που έχουν υποστεί από την εθνοπατριαρχία; Η παράσταση «διήγηΜΑΣ» εκκινεί από μια αναταραχή και μας προ(σ)καλεί σε μια ανατροπή. Είναι η δική ΜΑΣ διήγηση, μια εξομολόγηση και μια σκοτεινή αναδρομή στα τραύματα της παιδικής, εφηβικής και ενήλικης ζωής κάθε θηλυκότητας.
Με μια αφήγηση μοιρασμένη σε τέσσερις γυναικείες φωνές, το πρόσωπο που μέσω της μνήμης πραγματοποιεί αυτό το επώδυνο ταξίδι στα βιώματά του στρέφεται με πικρό χιούμορ προς καθετί οδυνηρό μέσα στην ελληνική πατριαρχική κοινωνία και αποδεσμεύεται από όσα το έχουν αλλοτριώσει φυλακίζοντάς το σε ανεπιθύμητες εμπειρίες και εγκλωβίζοντάς το σε ενέργειες συμμόρφωσης και πειθάρχησης στα έμφυλα στερεότυπα.
Τελικά, αφού απαλλάσσεται με θάρρος από όλα τα άχθη και τις αγκυλώσεις της πατριαρχίας, φτάνει στην ωρίμανση και στη συνειδητοποίηση της queer ταυτότητάς του και των πραγματικών του επιθυμιών.
Η παράσταση, που είναι φτιαγμένη από θραύσματα, από το μη ορατό και το προσωπικό, αποδομεί τον μύθο της ευτυχίας στο εθνοπατριαρχικό καθεστώς, ρίχνοντας φως στη βία των κοινωνικών δομών. Τοξική αρρενωπότητα, καταπίεση, φυσική και συμβολική βία κατά των γυναικών, ρατσισμός και σεξισμός, γυναικοκτονίες. Αφού ορίζονται οι τόποι της βίας, διερευνώνται οι σχέσεις μεταξύ ευαλωτότητας, χειραφέτησης και αλληλεγγύης, ενώ η χαρά ανακαλύπτεται στις ρωγμές και στις στρατηγικές της επιβίωσης.
Στο «διήγηΜΑΣ» επί σκηνής παρακολουθούμε την αναμέτρηση του φεμινιστικού υποκειμένου με τα άρρητα που επιτέλους λέγονται και ακούμε μια κραυγή για το δικαίωμα της/του καθεμιάς/ενός στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλει, μια κραυγή για το «είμαι ό,τι θέλω εγώ»”.
Οι συντελέστριες της παράστασης μιλούν στο Infowoman και αποκαλύπτουν τις ιδιαίτερες πτυχές αυτού του θεατρικού έργου
Γιώτα Τεμπρίδου
Διήγημας δεν σημαίνει τίποτα, όνομα είναι, ένα όνομα που έτσι της ήρθε και το έδωσε, το σκέφτηκε, το είπε δυνατά, ωραία ακούστηκε, θύμιζε πράγματα αλλά όχι ονόματα, ως όνομα είχε μια μοναδικότητα δηλαδή, κάνεις άλλος δεν λέγεται έτσι, μόνο που, γι’ αυτό ίσως, μερικοί λένε λάθος τ’ όνομά του, αλλά μπορεί να φταίει και που δεν το αναγνωρίζουν, κι επειδή δεν αναγνωρίζουν το όνομα, δεν αναγνωρίζουν κι αυτόν και άντε μετά να τον αποδεχτούν. «Διήγημας», θα ήθελε να τους φωνάξει, κι η τελευταία συλλαβή ν’ ακουστεί πιο δυνατά απ’ τις άλλες, δεν μιλάει όμως και γι’ αυτό θα ήτανε ωραίο τουλάχιστον να μιληθεί.
Διήγημας: φανταστικό πρόσωπο, ενδεχομένως κουίρ
Διήγημας: νουβέλα για την έμφυλη βία και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό
διήγηΜΑΣ: μίλημα, ζωντάνεμα, αφήγηση – σε τέσσερις φωνές
Δέσποινα Μπισχινιώτη
Το «διήγηΜΑΣ» μιλάει για όλες/α όσες/α έχουν υποφέρει εξαιτίας της εθνοπατριαρχίας και ζητούν να ακουστούν, να γίνουν σεβαστές/ά, να ζήσουν μια ζωή που τις/τα εκφράζει.
Στην παράσταση ενώνουμε τη φωνή μας με όσ@ έχουν απαυδήσει με τη συγκάλυψη των προβλημάτων μέσα στην «αγία ελληνική οικογένεια» και στην ελληνική κοινωνία και θέλουν να τα αποκαλύψουν και να τα καταπολεμήσουν, βγαίνοντας από το σκοτάδι στο φως. Τοξική αρρενωπότητα, σχέσεις εξουσίας, ελέγχου και καταπίεσης, σεξισμός, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, γυναικοκτονίες, παιδοβιασμοί, έμφυλη, φυλετική και ταξική ανισότητα, αστική υποκρισία, καθετί τρομακτικό και οικείο εκτίθεται επί σκηνής με πικρό χιούμορ και χωρίς περιστροφές. Όμως, παρουσιάζονται και τα μέσα επιβίωσης, τα καταφύγια, τα παυσίλυπα, οι χαραμάδες φωτός.
Throwback στα τραύματα και βουτιά στα θαύματα, λοιπόν. Η παράσταση λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και παίρνει θέση υπέρ των επιζησασών/άντων έμφυλης βίας. Δεν ηθικολογεί, αλλά κραυγάζει, αντιστέκεται, διεκδικεί, μοιράζεται, δίνει το χέρι για να πορευτούμε μαζί, γιατί μαζί είμαστε πιο δυνατές και πιο δυνατά.
Κατερίνα Μπέλεση
Το «διήγηΜΑΣ» εστιάζει στις θηλυκότητες, στους λεσβιακούς έρωτες και στις κουιρ εμπειρίες, αναδεικνύοντας κοινωνικά ζητήματα και προκαλώντας έντονα συναισθήματα. Η παράσταση είναι μια αφήγηση μοιρασμένη σε τέσσερεις φωνές, οι οποίες εξομολογούνται τα τραύματα που έχουν υποστεί από την παιδική τους ηλικία έως σήμερα. Στο «διήγηΜΑΣ» υποδυόμαστε περισσότερους από έναν ρόλους. Το γεγονός ότι βιώνουμε επί σκηνής πολλές συναισθηματικές διακυμάνσεις με βοηθά ως ηθοποιό να ανακαλύψω τα όριά μου. Το κείμενο της Τεμπρίδου είναι ένα δυνατό κείμενο, το οποίο είναι δύσκολο να μη σε αγγίξει λόγω της αφοπλιστικής ειλικρίνειάς του, καθώς και της ευαλωτότητας, την οποία θεματοποιεί. Εκθέτει υπαρξιακά αλλά και κοινωνικά ζητήματα που, κατά τη γνώμη μου, είναι η κατάλληλη στιγμή να θιγούν.
Ευελπιστώ το βίωμα της παράστασης να δώσει ερεθίσματα στον/στη θεατή/τρια, τα οποία θα πυροδοτήσουν μια ουσιαστική ενδοσκόπηση, που θα τον/την οδηγήσει σε σκέψεις για το πώς μπορεί να αναλάβει δράση υπέρ της ισότητας και της ελευθερίας.
Mirela Jazxhi
Η παράστασή μας, που βασίζεται στη νουβέλα «Διήγημας» της Γιώτας Τεμπρίδου, επίκαιρη όσο ποτέ, θεματοποιεί το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις και τις συμπεριφορές που διαμορφώνουν και συντηρούν τους κυρίαρχους έμφυλους ρόλους. Στην παράσταση αυτή κάθε θεάτρια/τής θα βρει στοιχεία και βιώματα δικά της/του, όσο και εμπειρίες από τις ζωές οικείων και αγαπημένων προσώπων. Από τα πρόσωπα που ενσαρκώνουμε επί σκηνής, εκείνο που μ’ έχει αγγίξει περισσότερο είναι εκείνο της μάνας, αλλά και αυτό της γυναίκας μετανάστριας ή προσφύγισσας, η οποία εγκλωβισμένη σε συνθήκες σκληρές δίνει τον αγώνα της για επιβίωση. Τόσο αυτά όσο και τα υπόλοιπα πρόσωπα-ρόλους προσπαθήσαμε με την ομάδα να τα προσεγγίσουμε με απλότητα και ειλικρίνεια, αφού με απλότητα δίνεται η αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα, τον ρόλο της μάνας τον δούλεψα ιδιαίτερα, προσπαθώντας να εμβαθύνω σ’ αυτόν. Επιπλέον, η παράσταση αυτή μας προτρέπει σε μια απελευθέρωση από τα καταπιεστικά κοινωνικά πρότυπα, που μας εγκλωβίζουν σε ρόλους και μας υπαγορεύουν συμπεριφορές, δημιουργώντας ανθρώπους που δεν σκέφτονται ελεύθερα, αλλά που κάποιες φορές φτάνουν σε σημείο να χάσουν ακόμα και την εαυτή τους.
Μαριαλένα Μπόη
Η παράστασή μας μιλάει για όλα αυτά που θα θέλαμε να εκφράσουμε στη μαμά μας, στον μπαμπά μας, στην κοινωνία ολόκληρη. Μιλάει για ένα άδικο που μας πνίγει, μας τρώει τα σωθικά! Μιλάει για τα στερεότυπα, για την έμφυλη βία! Είναι με το μέρος τον γυναικών και όλων των θηλυκοτήτων, όχι γιατί αντιπαθεί τους άντρες, αλλά γιατί η κοινωνία μέσα στα χρόνια έχει χτίσει πύργους και έχει βάλει ταμπέλες στους ανθρώπους. Αν σκεφτείς τη λέξη «μαμά» τι σου έρχεται στο μυαλό; Ίσως ένα φαγητό. Για σκέψου τώρα και τη λέξη «μπαμπάς». Σου έρχεται στο μυαλό η ίδια εικόνα ή όχι; Στην παράστασή μας είμαστε τέσσερα κορίτσια που προσπαθούν κάτι να πουν στο κοινό και στον κόσμο όλο. Έχουμε πολλούς ρόλους και η μια συμπληρώνει την άλλη. Θεωρώ πως η χημεία παίζει μεγάλο ρόλο σε μια συνεργασία και αυτό το βρήκαμε από την πρώτη στιγμή στην ομάδα μας. Ανυπομονώ να ανεβεί η παράσταση και το κοινό να την απολαύσει όπως εμείς.
Οι συντελέστριες/ές
Κείμενο: Γιώτα Τεμπρίδου
Θεατρική διασκευή – Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μπισχινιώτη
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Δρακοπούλου
Φωτογραφίες & teaser: Χρήστος Μπόης
Επεξεργασία φωτογραφιών & teaser: Μαριαλένα Μπόη
Σχεδιασμός αφίσας: Αναστασία Δαφερέρα
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Παραγωγή: PT Theatrical Productions
Ευχαριστούμε τον Διογένη Γκίκα για τη δημιουργική συμβολή του στην υλοποίηση της παράστασης.
Παίζουν (αλφαβητικά): Mirela Jazxhi, Κατερίνα Μπέλεση, Δέσποινα Μπισχινιώτη, Μαριαλένα Μπόη
Info:
Χώρος: Θέατρο Μικρός Κεραμεικός- Ευμολπιδών 13, Αθήνα 118 54
τηλ. 210 3454831
E-mail: [email protected]
Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Σάββατο από 5 Οκτωβρίου έως 9 Νοεμβρίου στις 19:00
Διάρκεια: 75 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων:
Προσφορά Early Bird (έως 05/09): 8€
Προπώληση: 12€
Γενική είσοδος: 14€
Μειωμένο (μαθητικό, φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, 65+, ομαδικό [άνω των 10 ατόμων]): 10€
Εισιτήριο ΑμεΑ, ατέλειες: 5€
Προπώληση εισιτηρίων:
TICKETSERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 7234567
Online: https://www.ticketservices.gr/event/mikros-kerameikos-dihgimas/?lang=el
Η παράσταση κρίνεται κατάλληλη για άτομα ηλικίας άνω των 14 ετών.
Σχετικά Άρθρα
Google News