“Διαγνώστηκα με ενδομητρίωση, έκανα χειρουργείο, αλλά συνέχισα να πονάω – Ενιωθα εντελώς παρανοϊκή, κανείς δε με πίστευε και θεωρούσαν πως όλα ήταν στο μυαλό μου”

Σε πάρα πολλές νεαρές γυναίκες δίνεται η εντύπωση ότι η ενδομητρίωση σημαίνει ότι θα γίνουν στείρες. Αυτό δεν ισχύει, καθώς οι περισσότερες γυναίκες με ενδομητρίωση συνεχίζουν να κάνουν παιδιά.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία που να δείχνουν τι ποσοστό γυναικών με ενδομητρίωση δεν έχει προβλήματα να κάνει παιδιά, να έχει δυσκολίες αλλά τελικά να πετυχαίνει ή να μην πετύχει ποτέ.

Γενικά πιστεύεται ότι το 60-70 % των γυναικών με ενδομητρίωση είναι γόνιμο. Επιπλέον, περίπου οι μισές γυναίκες που δυσκολεύονται να μείνουν έγκυες τελικά συλλαμβάνουν με ή χωρίς θεραπεία.

Η παρακάτω ιστορία είναι ενδεικτική του πόσο επώδυνη και άσχημη μπορεί να είναι η εμφάνιση ενδομητρίωσης, αλλά και πόσο μπορεί να παραπλανήσει αρχικά ακόμα και τους ειδικούς.

“Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ του Σαββάτου πριν 3 χρόνια μετά από έντονους πόνους στην κοιλιά. Στη συνέχεια, όταν οι πόνοι αυξάνονταν κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει, αλλά δεν γνώριζα τι είναι αυτό που με βασανίζει τόσο πολύ, ώσπου έφτασα στο σημείο να λιποθυμήσω από τους πόνους. Και όλα αυτά, ενώ βρισκόμουν μόνη στο σπίτι, χωρίς κάποια βοήθεια. Μόλις συνήλθα κάπως, προσπάθησα να σηκωθώ, να πάρω κάποιο παυσίπονο για να με ηρεμίσει, αλλά ακόμη και αυτό μου ήταν τόσο δύσκολο που σερνόμουν στο πάτωμα. Είχα ταχυπαλμία, δυσκολευόμουν να αναπνεύσω, με τρέμουλο και ρίγη και το μόνο που ευχόμουν ήταν να σταματήσει ο πόνος. Ηρέμησα κάπως μετά από αρκετή ώρα και κατάφερα και σηκώθηκα.

Σχετικά άρθρα: «Έμεινα χήρα στα 36 μου, 5 χρόνια μετά ετοιμάζομαι να ξαναπαντρευτώ κόντρα σε όλους» – Μια ιστορία που ραγίζει καρδιές

Μετα απο 2 μερες η κατάσταση είχε χειροτερέψει και η κοιλιά μου ήταν τόσο φουσκωμένη σα να ήμουν 4 μηνών έγκυος και αποφάσισα να πάω στα επείγοντα ενός νοσοκομείου. Εκεί, μου έκαναν ακτινογραφίες, υπερήχους, αιμοληψίες, μου έβαλαν ορό, μου έδωσαν παυσίπονα και μια ομάδα ιατρών να βρίσκεται από πάνω μου και να προσπαθεί να ανακαλύψει τι μου συμβαίνει. Εν τέλει μπήκα επειγόντως για μαγνητική τομογραφία, όπου έδειξε εσωτερική αιμορραγία. Με μετέφερεαν με ασθενοφόρο σε γυναικολογικό νοσοκομείο, όπου έμεινα εκεί για 1 εβδομάδα με την αιτιολογία των κύστεων που είχαν σπάσει και μου είχε δημιουργηθεί λοίμωξη. Και εκεί με ορούς, παυσίπονα και 4 ειδών αντιβιώσεις. Παρόλο που η εσωτερική αιμορραγία δεν είχε σταματήσει, μου εδώσαν εξιτήριο έπειτα από 1 εβδομάδα. Ταυτόχρονα, επικοινωνούσα και τον ιδιώτη τότε ιατρό μου και τον οποίο επισκέφθηκα αμέσως μόλις βγήκα από το νοσοκομείο, όπου με ενημέρωσε πως δεν είχα κύστες, αλλά ενδομητρίωση. Πρώτη φορά άκουγα αυτή τη λέξη και προφανώς δεν γνώριζα τίποτε, πως προκαλείται, πως εξελίσσεται, ποια είναι η θεραπεία, γιατί συμβαίνει όλο αυτό… Έπειτα από 1μιση μήνα που με παρακολουθούσε, το ενδομήτριο έσπασε ξανά και μπήκα επειγόντως για χειρουργείο, καθώς είχα πάλι εσωτερική αιμορραγία και εκεί φάνηκε ξεκάθαρα η ενδομητρίωση στην ωοθήκη. Ο γιατρός μου είπε πως τελείωσε το θέμα και για τους επόμενους 6 μήνες μπήκα σε προσωρινή εμμηνόπαυση, αλλά οι πόνοι δεν είχαν σταματήσει, οι κολικοί του εντέρου χειροτέρευαν και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ένιωθαν έτσι εφόσον είχα μόλις χειρουργηθεί και θεωρητικά είχαμε λύσει το πρόβλημα. Ένιωθα εντελώς παρανοϊκή, κανείς δε με πίστευε και θεωρούσαν πως όλα αυτά ήταν στο μυαλό μου…

Μετα από 2 μήνες αποφάσισα να ψάξω για άλλο ιατρό και βρήκα έναν που εξειδικευόταν στην ενδομητρίωση, στις εξωσωματικές και ήταν και διευθυντής κλινικής και έτσι αναζήτησα μια δεύτερη γνώμη. Στη δεύτερη επίσκεψη μου ανέφερε πως φαίνεται να υπάρχουν εστίες ενδομητρίωσης οι οποιες δεν φαίνεται να έχουν αφαιρεθεί. Περιττό να πω πως η ψυχολογία μου ήταν χάλια και έπαθα κατάθλιψη. Αποφασίσαμε πως έπρεπε να χειρουργηθώ ξανά για να τελειώσει το μαρτύριό μου. Ο γιατρός έβλεπε μεν πως υπάρχει ενδομητρίωση, αλλά δεν δικαιολογούσε όλο αυτό τον πόνο. Εφόσον τελείωσε η επέμβαση, τα ακριβή λόγια του γιατρού ήταν: “Όλα πήγαν καλά, τελικά είχε δίκιο η μικρή, όντως υπήρχε παντού ενδομητρίωση, αφαιρέσαμε την αριστερή ωοθήκη, την αριστερή σάλπιγγα, βρήκαμε ενδομητρίωση στη δεξιά ωοθήκη και ευτυχώς εξωτερικά, πάνω στο παχύ έντερο σε δυο σημεία, στη μήτρα και γενικά όλη η περιοχή εκεί ήταν γεμάτη ενδομητρίωση”.

ΣΟΚ ΣΟΚ ΣΟΚ

Πραγματικά νόμιζα οτι με κορόιδευαν, νόμιζα οτι ήμουν σε ένα κακό όνειρο, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, ήμουν εντελώς χαμένη.

Ευτυχώς από τότε άλα πάνε καλά, δεν έχουν δημιουργηθεί ξανά εστίες ενδομητρίωσης. Ακουλούθησα για 1 χρόνο αγωγή με αντισυλληπτικά χάπια για να βοηθήσουμε την μια ωοθήκη που έμεινε, ώστε να μην καταστραφεί. Τώρα ετοιμάζομαι να ξεκινήσω προετοιμασία για κρυοσυντήρηση ωαρίων. Μακάρι να πάνε όλα καλά!!

Αυτή είναι η δική μου ιστορία. Κοπέλες μου μια συμβουλή: Μην απογοητεύεστε, πάντα να είστε αισιόδοξες, με πίστη και να θυμάστε οτι μετά απο κάθε κακό έρχεται το καλό. Αν δεν ερθει το καλό σημαίνει οτι δεν είναι το τέλος.

Ρ.

Πηγή: endogreece.gr