Το θεατρικό έργο «διήγηΜΑΣ», που βασίζεται στη νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου «Διήγημας», ανεβαίνει στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός σε σκηνοθεσία της Δέσποινας Μπισχινιώτη για έξι παραστάσεις. Πρωταγωνιστεί ένα τετραμελές ανσάμπλ ταλαντούχων ηθοποιών.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια παράσταση για τη βία κατά των γυναικών και όλων των θηλυκοτήτων, για τις γυναικοκτονίες, τον βιασμό, τον σεξισμό, την τοξική αρρενωπότητα, τα καταπιεστικά έμφυλα στερεότυπα, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλουμε.
Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια εξομολόγηση τραυματικών εμπειριών, ένα ταξίδι σε επώδυνες αναμνήσεις, αλλά και μια πορεία προς το coming out. Στην παράσταση όλα λέγονται χωρίς περιστροφές, στο στόχαστρο τίθενται καταστάσεις οικείες και τρομακτικές, η «αγία ελληνική οικογένεια» με το προβληματικό της πρόσωπο, ό,τι μας έχει εγκλωβίσει σε μια ανεπιθύμητη ζωή.
Η λύτρωση έρχεται χάρη στην αναγνώριση των πραγματικών επιθυμιών μας, καθώς και χάρη στην αλληλεγγύη, αλλά και στην καταφυγή σε τρόπους επιβίωσης, όπως είναι η τέχνη. Στο «διήγηΜΑΣ» μοιραζόμαστε τα τραύματά μας και έτσι ερχόμαστε πιο κοντά, πενθούμε μαζί και απελευθερωνόμαστε από τον πόνο.
H σκηνοθέτις της παράστασης, Δέσποινα Μπισχινιώτη, και μία εκ των πρωταγωνιστριών, η Mirela Jazxhi, μιλούν για το «διήγηΜΑΣ», την ενδοοικογενειακή βία, αλλά και τις αγαπημένες τους φράσεις από το θεατρικό.
Στο προσκήνιο η βία κατά των γυναικών; Τι λέει η νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου;
Δέσποινα Μπισχινιώτη: Στη νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου διαβάζουμε μια αφήγηση–αναδρομή στα τραύματα της παιδικής, εφηβικής και ενήλικης ζωής κάθε γυναίκας και κάθε θηλυκότητας εν γένει. Η νουβέλα αυτή θεματοποιεί τον σεξισμό, την ενδοοικογενειακή βία, τον βιασμό, τη γυναικοκτονία, κάθε μορφή έμφυλης κακοποίησης. Αντιμετωπίζει, επιπλέον, τη βία κατά των θηλυκοτήτων ως κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που δεν αφορά ατομικές, μεμονωμένες συμπεριφορές, αλλά συγκροτείται και αναπαράγεται μέσω ιστορικών διαδικασιών, όπως ακριβώς και τα άτομα που την ασκούν, οι φορείς της τοξικής αρρενωπότητας και της πατριαρχίας.
Mirela Jazxhi: Ναι, η νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου φέρνει στο προσκήνιο τη βία κατά των γυναικών, ανεξαρτήτως ηλικίας, μόρφωσης, οικογενειακής κατάστασης και θρησκείας. Ο στόχος είναι να αφυπνίσει συνειδήσεις και να βοηθήσει γυναίκες να αντιληφθούν την αισχρή αυτή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Θα χαρακτηρίζατε θέατρο πολιτικό την παράσταση «διήγηΜΑΣ»;
Δ.Μ.: Πιστεύω ότι καμία πράξη μας δεν είναι αποϊδεολογικοποιημένη και αποπολιτικοποιημένη, πόσο μάλλον το θέατρο, που είναι εξ ορισμού μια πολιτική πράξη, μια δράση η οποία ερείδεται σε μια σχέση επικοινωνίας μεταξύ εαυτού και έτερου, μεταξύ πομπών και δεκτών, η οποία δημιουργείται συλλογικά, η οποία απευθύνεται σε ένα κοινό, σε ανθρώπους που παρακολουθούν κάτι από κοινού. Το «διήγηΜΑΣ», συγκεκριμένα, συνιστά πολιτικό θέατρο και με την έννοια ότι είναι μια παράσταση που θεματοποιεί ένα κοινωνικοπολιτικό ζήτημα και ανεβαίνει σε μια περίοδο άκρατου νεοφιλελευθερισμού, κατάφωρης καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποθέωσης του ατομισμού και απαξίωσης οτιδήποτε κοινωνικού.
Σε κάθε καλλιτεχνική δημιουργία, ωστόσο, τα μηνύματα δεν επιβάλλονται, αλλά αναδύονται, προκύπτουν με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό. Έτσι και η παράστασή μας, ως καλλιτεχνική δημιουργία, δεν προδίδει τους καλλιτεχνικούς της στόχους αναλωνόμενη σε μια άγονη επίκληση δικαιωμάτων και εκθέτοντας κοινωνικά προβλήματα με τρόπο επιφανειακό και αμιγώς καταγγελτικό, αλλά αντίθετα, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στη μορφή και στο πώς, αμφισβητεί με έναν λόγο πρωτότυπο και ουσιαστικό και αντιστέκεται με όχημα το χιούμορ, τη σάτιρα και την ειρωνεία. Εν ολίγοις, το «διήγηΜΑΣ» είναι ανατρεπτικό, ξεβολεύει και παροτρύνει όσες/ους/α την παρακολουθούν σε σκέψη και δράση, αλλά με μέσα έντεχνα.
M.J.: Την παράσταση «διήγηΜΑΣ» θα τη χαρακτήριζα θέατρο πολιτικό ασφαλώς, τη στιγμή που πραγματεύεται ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο, ένα έντονο πρόβλημα της εποχής μας, το οποίο έχει αντίκτυπο στην εύρυθμη λειτουργία του ατόμου και του συνόλου.
Η βία κατά των γυναικών περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας, σωματικής, σεξουαλικής ή ψυχολογικής. Σε αυτές τις πράξεις συμπεριλαμβάνονται και οι απειλές κατά των γυναικών, αλλά και η αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας τους στη δημόσια ή στην ιδιωτική τους ζωή.
Τη βία η γυναίκα τη βιώνει συχνά μέσα στην οικογένειά της, τη σχέση της, τον εργασιακό της χώρο. Το φαινόμενο της έμφυλης βίας το συναντάμε σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, την ανισότητα μεταξύ των δυο φύλων, την ισχύ των ανδρών και την τελική επικράτηση και κυριαρχία τους έναντι των γυναικών, πράγμα που αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για την πρόοδο και την εξέλιξη των τελευταίων. Η γυναίκα ακόμα και σήμερα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βιάζεται, μειώνεται, απαξιώνεται, μπαίνει στο περιθώριο.
Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι η κάθε γυναίκα να σταματήσει να αισθάνεται ενοχή για τα αισθήματά της, για τις επιθυμίες της, για τις επιλογές της, για την ταυτότητά της και να ενώσει τη φωνή της με τις φωνές των υπόλοιπων γυναικών, να ακουμπήσει τρυφερά τα τραύματα της και τα τραύματά τους και να πάρει την απόφαση να τα γιατρέψει. Το θέμα της κακοποίησης των γυναικών, βέβαια, είναι πρωτίστως θέμα πολιτικό.
Γράψτε μας την αγαπημένη σας φράση από τον ρόλο σας. Και ποιος είναι ο δικός σας ρόλος;
Δ.Μ.: Μέσα στην παράσταση η καθεμία μας ενσαρκώνει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, καθώς επί σκηνής πραγματοποιείται ένα ταξίδι σε ζοφερές αναμνήσεις, μια ανάκληση τραυματικών εμπειριών και προσώπων με καθοριστικό ρόλο μέσα στη ζωή μιας θηλυκότητας. Μια από τις αγαπημένες μου φράσεις από το έργο είναι η ακόλουθη: «Πήρες και συ έναν σουγιά και χάραξες τα χείλη σου αριστερά και δεξιά, μετά χαμογελούσες μόνιμα».
M.J.: Ο ρόλος ο οποίος με έχει αγγίξει και τον οποίο αποδίδω μέσα από την κίνηση είναι αυτός της μάνας, γιατί στον συγκεκριμένο ρόλο αναγνωρίζω δικά μου αγαπημένα πρόσωπα, καθώς και τις αγωνίες και τα προβλήματα πολλών μανάδων. Όσο για τον δεύτερο αγαπημένο μου ρόλο, τον ρόλο της μετανάστριας, και σε αυτόν αναγνωρίζω δικά μου βιώματα και βιώματα αγαπημένων μου προσώπων, καθώς και την τεράστια προσπάθειά τους να ενσωματωθούν, να γίνουν αποδεκτά, να στήσουν μια καινούρια ζωή και εν τέλει να ζήσουν με αξιοπρέπεια!
Όσο για την αγαπημένη μου φράση, αυτή είναι: «Μάνα που μ’ έμαθες στα ψέματα και να μένω στα ρηχά, φτάνει πια».
Ευχαριστούμε πολύ!
Φωτογραφία Δέσποινας Μπισχινιώτη: Μαριαλένα Μπόη
Φωτογραφία Mirela Jazxhi: Κλεονίκη Καλλέργη
Info:
«διήγηΜΑΣ»
Χώρος: Θέατρο Μικρός Κεραμεικός- Ευμολπιδών 13, Αθήνα 118 54
τηλ. 210 3454831
E-mail: [email protected]
Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Σάββατο από 5 Οκτωβρίου έως 9 Νοεμβρίου στις 19:00
Διάρκεια: 75 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων:
Προσφορά Early Bird (έως 05/09): 8€
Προπώληση: 12€
Γενική είσοδος: 14€
Μειωμένο (μαθητικό, φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, 65+, ομαδικό [άνω των 10 ατόμων]): 10€
Εισιτήριο ΑμεΑ, ατέλειες: 5€
Προπώληση εισιτηρίων:
TICKETSERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 7234567
Online: https://www.ticketservices.gr/event/mikros-kerameikos-dihgimas/?lang=el
Η παράσταση κρίνεται κατάλληλη για άτομα ηλικίας άνω των 14 ετών.
Σχετικά Άρθρα
Google News