Σ’ ένα νησί χωρίς όνομα, διάφορα πράγματα χάνονται το ένα μετά το άλλο· τα πουλιά, τα τριαντάφυλλα, οι φυσαρμόνικες, ακόμη και οι μικρές καραμέλες λεμονιού· αποφασίζεται να εξαφανιστούν από τη ζωή των ανθρώπων και όλοι οφείλουν να τα ξεχάσουν για πάντα, να τα διαγράψουν για πάντα από μέσα τους. Όσοι δεν συμμορφώνονται και δεν… ξεχνούν κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνομία της μνήμης.
Όταν μία νεαρή συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο επιμελητής της κινδυνεύει να συλληφθεί γιατί θυμάται θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Θα δημιουργήσει εντός του σπιτιού της ένα μικρό αθέατο και περίκλειστο δωμάτιο για να σώσει αυτόν και τις μνήμες του.
Μαζί θα προσκολληθούν στη λογοτεχνία ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος. Τι θα γίνει όμως όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται και άλλα πράγματα, όπως τα βιβλία;
Η «Αστυνομία της μνήμης» της Γιαπωνέζας Γιόκο Ογκάουα είναι ένα σπουδαίο αλληγορικό βιβλίο που μιλά για τη δύναμη της μνήμης, αλλά και το βαρύ τραύμα της απώλειάς της. Η συγγραφέας με αριστοτεχνικό τρόπο, ρέουσα γραφή και άριστη εικονοποιία, δημιουργεί ένα άχρονο, δυστοπικό, σχεδόν καφκικό, σύμπαν μέσα στο οποίο άλλοι από τους ήρωές πασχίζουν να ξεχάσουν όλα όσα τους επιβάλει μία απολυταρχική κυβέρνηση και η αστυνομία της μνήμης και άλλοι προσπαθούν να διατηρήσουν αναλλοίωτες τις αναμνήσεις τους.
Μία άκρως συμβολική ιστορία που «παίζει» με την εύθραυστη έννοια της μνήμης και της δύναμης της και την αναγάγει σε βασικό στοιχείο αυτοκαθορισμού του ανθρώπου. Είμαστε τελικά οι μνήμες μας; Υπάρχουμε επειδή ακριβως θυμόμαστε; Τα ερωτήματα που αναδύονται από το βιβλίο αυτό είναι πραγματικά άπειρα, ενώ παράλληλα γίνεται ένα ανατριχιαστικά αιχμηρό σχόλιο για τους κρατικούς μηχανισμούς παρακολούθησης και επιτήρησης. Η αστυνομία της μνήμης στο βιβλίο, η αστυνομία της μάσκας και της αγκαλιάς σήμερα και ποιος ξέρει ποια άλλη αστυνομία θα γνωρίσουμε μελλοντικά…
Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Σχετικά Άρθρα
Google News