Αρχική > Culture > Θέατρο-Χορός > «Τα λουκούμια μες στο βάζο»: Ένα νοσταλγικό ταξίδι στη Μικρά Ασία, στο θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση»

«Τα λουκούμια μες στο βάζο»: Ένα νοσταλγικό ταξίδι στη Μικρά Ασία, στο θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση»

Από

Δήμητρα Ζάρκου

28 Φεβρουαρίου 2023

«Τα λουκούμια μες στο βάζο» της Ειρήνης Φ. Κουτσαύτη, έρχονται σε πρώτο ανέβασμα στο θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση», σε σκηνοθεσία Βασίλη Ευταξόπουλου.

Πρωταγωνιστικό πρόσωπο, η Μικρασιάτισσα Δέσποινα, που υποδύεται η Μαίρη Ιγγλέση. Ένας ρόλος που έχει τη γλύκα και τη θύμηση ενός λουκουμιού!

Λίγα λόγια για το έργο

Η Δέσποινα είναι μια αγωνίστρια της καθημερινότητας. Έχει δει πολλά στη ζωή της, έχει στερηθεί, έχει πεισμώσει, έχει ερωτευθεί. Έχει αντέξει και δεν το βάζει κάτω. Θυμάται, τραγουδά, χορεύει και μας παρασύρει σε ένα παιχνίδι μνήμης, χαράς, γέλιου και συγκίνησης. Παρομοιάζει τη ζωή και τις εμπειρίες της με τη γλύκα και τη θύμηση ενός λουκουμιού.

«Σαν την αγκαλιά της μάνας είναι το λουκούμι, που όσο την έχεις δε σου αρκεί κι όταν την χάσεις σε εκείνη ψάχνεις να κρυφτείς», λέει η ίδια…

Με τον τρόπο της, εκμαιεύει ό,τι υπάρχει βαθιά ριζωμένο στη μνήμη και στην καρδιά μας.

«Τα λουκούμια μες στο βάζο», με αφετηρία τη Σμύρνη, στις γλυκές στιγμές της, αγκαλιάζει όλους τους Νοσταλγούς Πατρίδας και «πατρικής» οικίας, όπου κι αν βρίσκονται: Εντός της Μικρασίας, της Ελλάδας ή κι όπου αλλού. Το έργο μάς παρασύρει σε μονοπάτια της ψυχής μας με συγκίνηση, γέλιο και τραγούδι και όλα αυτά, σε μια διαφορετική προσέγγιση στο φλέγον θέμα της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας, με ζωντανή μουσική από το σαντούρι της Χριστίνας Κούκη και της Ιωάννας Γεωργοπούλου.

Μαίρη Ιγγλέση: Ένα έργο που το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή

“Το φετινό μου ταξίδι που λέγεται “Τα λουκούμια μες στο βάζο”, έχει αφετηρία το θέατρο «Ελεύθερη Έκφραση» και στάση κάθε Κυριακή στις 19:00. Άλλοι επιβάτες ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν και το ταξίδι συνεχίζεται με μια Μικρασιάτισσα Δέσποινα στο τιμόνι, που έχω τη χαρά να υποδύομαι σκηνικά, γεμίζοντας αυτό το ταξίδι με αρώματα της Σμύρνης και γλυκές στιγμές. Στιγμές, που μια γελάς και μια θυμάσαι, με το σαντούρι να παίζει τις χαρές, τις εικόνες και τις μνήμες της πατρίδας, που είναι σαν να πετάνε μέσα στον χρόνο.

Νοσταλγία για όσους νοσταλγούν σπίτι, πατρίδα, αγαπημένους. Για όσους ελπίζουν και αγωνίζονται με πείσμα για τη ζωή και δεν το βάζουν κάτω. Ένα έργο που το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή και είναι ένα στοίχημα για μένα, αφού μετά το lock down, τώρα κάνω ξανά το προσωπικό μου ξεκίνημα. Το κείμενο γράφτηκε αποκλειστικά πάνω μου, από την κόρη μου Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη, ενώ πρόκειται για την πραγματική ιστορία της γιαγιάς της -και μάνας μου- Ειρήνης. Ιστορίες και μαρτυρίες της γιαγιάς, που της τις έλεγε για να την νανουρίζει.

Την παράσταση έχει σκηνοθετήσει ο Βασίλης Ευταξόπουλος. Ο Βασίλης είναι πέρα από αγαπημένος φίλος χρόνων και ένας εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης και αφέθηκα πλήρως στις οδηγίες του. Βοηθός του, είναι η Βίκυ Πάστρα, συνάδελφος ηθοποιός, η οποία παίζει εναλλάξ με τον Τάσο Μπίμη. Οι φωτισμοί είναι του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, του πλέον σταθερού και μόνιμου συνεργάτη μου. Τα σκηνικά είναι του Αλέξανδρου Πιερχόβιακ, ενός νέου ηθοποιού και ιδιαιτέρως ταλαντούχου στην αρχιτεκτονική του σκηνικού χώρου και τα κοστούμια της Πέννυς Αμπλά, της μόνιμης, εξαιρετικής, συνεργάτιδάς μου. Η ζωντανή μουσική είναι από την Χριστίνα Κουκή και Πέννυ Γεωργοπούλου, οι οποίες, επιδέξια, απογειώνουν την παράσταση.

Κλείνω με μία πολύ αγαπημένη μου ατάκα, από το έργο: «Όσες πίκρες κι αν με έχει κεράσει η ζωή απλόχερα, πάντα θα μένει μέσα στο βάζο λίγη ζάχαρη άχνη για να την γλυκάνω»!”