Στον «Ρινόκερο» ο Ιονέσκο εκφράζει όλη την αγωνία του για την πορεία και την μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους σε φανατικά, επιθετικά όντα, σε βίαια όργανα μιας ολοκληρωτικής εξουσίας που έχοντας αναπτύξει ως υπέρτατη κοινωνική συμπεριφορά το «ένστικτο της αγέλης» μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε άβουλα και καταστροφικά πλάσματα που εκμηδενίζουν και σκοτώνουν το όνειρο για μια κοινωνία ελεύθερη και δημιουργική. Τουτέστιν είναι μία εξαιρετικά ευφάνταστη και εύστοχη αλληγορία για τον φασισμό και τα ολοκληρωτικά παντός είδους καθεστώτα.
Στο έργο σταδιακά οι κάτοικοι μιας πόλης μεταμορφώνονται σε ρινόκερους. Ο μόνος που δεν υποκύπτει σε αυτή τη μαζική μεταμόρφωση είναι ο Μπερανζέ.
Εμείς είδαμε την παράσταση που σκηνοθετεί στο θέατρο Κιβωτός ο Γιάννης Κακλέας και απαντάμε στο δίλημμα «Να Πάω ή να Μην Πάω»;
Να πάω:
- Για την εξαιρετική ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη: Ο ρόλος του Μπερανζέ – του μοναδικού ανθρώπου που δεν υποκύπτει στη μεταμόρφωσή του σε ρινόκερο, αλλά υπερασπίζεται με πάθος τον πολιτισμό, την επιθυμία για ελευθερία και το δικαίωμα του να είναι διαφορετικός – ταίριαξε «γάντι» στον ταλαντούχο ηθοποιό που μαγνήτισε το βλέμμα μας από την αρχή έως το τέλος της παράστασης. Η ψιλόλιγνη φιγούρα του με την έντονη κινησιολογία της και οι αξιοθαύμαστοι χρωματισμοί της φωνής του μας εισήγαγαν στο απόκοσμο σύμπαν του Ιονέσκο και συντήρησαν το ενδιαφέρον μας. Εξαιρετική στιγμή της παράστασης ο τελευταίος μονόλογος του ήρωά του.
- Για τη σκηνοθετική οπτική του Γιάννη Κακλέα που πήρε στα χέρια του ένα πολύ σκοτεινό και δυστοπικό έργο του θεάτρου του παραλόγου και το έκανε προσιτό στο ευρύ κοινό. Αυτός ο «Ρινόκερος» είναι -με την καλή έννοια- εμπορικός και για το λόγο αυτό μπορεί να τον παρακολουθήσει ο καθένας με άνεση και ευκολία.
- Για την εύστοχη μεταφορά του έργου στο σήμερα. Την εποχή των social media, των «έξυπνων» συσκευών και της τεχνολογικής φρενίτιδας, ο «Ρινόκερος» είναι ένα έργο που αντιτίθεται σε κάθε μαζική υστερία, σε κάθε επιδημία που καλύπτεται κάτω από τον μανδύα της λογικής και των ιδεών και αποκαλύπτει τις κοινωνικές αρρώστιες που με άλλοθι τις ιδεολογίες μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε επιθετικό ζώο.
- Για τα σκηνικά του έργου (Γιάννης Μπιρμπίλης, Γιάννης Κακλέας) που συνάδουν απόλυτα με την εμπορική σκηνοθετική ανάγνωση. Οι ηθοποιοί -εξαιρουμένου του Άρη Σερβετάλη- φορούν κοστούμια σε έντονους χρωματισμούς (Μαρία Καραπούλιου), ενώ μία μεγάλη γιγαντοοθόνη στο βάθος της σκηνής και άλλες δύο παραπλεύρως προβάλλουν εικόνες σύγχρονης τρέλας. Στη σκηνή ένας μακρόστενος διάδρομος στο βάθος και δύο τετράγωνες πλατφόρμες – που όσο εξελίσσεται η πλοκή σηκώνονται δημιουργώντας κεκλιμμένα επίπεδα- «φιλοξενούν» τους ήρωες του έργου.
Να μην πάω γιατί:
- Γιατί αν ανήκετε στο ασκημμένο θεατρόφιλο κοινό θα απογοητευτείτε. Το έργο έχει απωλέσει τον σκοτεινό του χαρακτήρα, παρ’ όλο που και η ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη είναι εξαιρετική και τα βασικά μηνύματά του δηλώνουν παρόντα.
- Γιατί όλη η σκηνοθεσία επικεντρώνεται πάνω στον Μπερανζέ, Άρη Σερβετάλη, και τελικά οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του είναι αόρατοι στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης. Μόνο ο Στέλιος Ιακωβίδης ξεχωρίζει μόνο στον ρόλο του Ζαν, η Έλλη Τρίγγου είναι άχρωμη και δεν ήταν λίγες οι φορές που βγήκε εκτός κλίματος, ενώ ο Πάνος Παπαδοπούλος απλώς επαναπαύτηκε στα ιδιαίτερα εκφραστικά του μέσα και μας χάρισε άλλη μια ίδια ερμηνεία…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία/Απόδοση κειμένου: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Γιάννης Μπιρμπίλης, Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κινησιολογία: Αγγελική Τρομπούκη
Σχεδιασμός βίντεο: Στάθης Αθανασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άρης Κακλέας
Παίζουν: Άρης Σερβετάλης, Έλλη Τρίγγου, Στέλιος Ιακωβίδης, Ροζαλία Κυρίου, Θάνος Μπίρκος, Πάνος Παπαδόπουλος, Αγγελική Τρομπούκη, Κωστής Μπούντας, Αναστασία Στυλιανίδη
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πρεμιέρα: Σάββατο, 5 Οκτωβρίου 2019
Ωρες παραστάσεων:
Τετάρτη: 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 18:00 και 21:00
Κυριακή: 20:00
Εισιτήρια: 12€ – 18€
Διεύθυνση: Θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115, Αθήνα 118 54
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 34 27 426
Σχετικά Άρθρα
Google News