Αρχική > ποδηλατοβόλτα > 5+1 λόγοι για να δεις τον συγκλονιστικό «Χορό με τη Σκιά μου» του Ρήγου στη Λυρική

5+1 λόγοι για να δεις τον συγκλονιστικό «Χορό με τη Σκιά μου» του Ρήγου στη Λυρική

Από

11 Νοεμβρίου 2019

Τέσσερα από τα εμβληματικά έργα του Μάνου Χατζιδάκι –Ο κύκλος του C.N.S., Ο καπετάν Μιχάλης, Το καταραμένο φίδι, Το χαμόγελο της Τζοκόντας–, χορογραφούνται από τον Κωνσταντίνο Ρήγο και παρουσιάζονται από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε μια ενιαία παράσταση με τίτλο Χορός με τη σκιά μου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού.

Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει ορίσει το τοπίο της ελληνικής μουσικής και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού όσο ελάχιστοι. Οι αναζητήσεις του αλλά και οι επιρροές του τον οδήγησαν σε πολλές και διαφορετικές διαδρομές. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι οι καρποί της δημιουργικής του σποράς μπορούν να βρεθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Από το τοπίο αυτό εμπνεύστηκε ο Κωνσταντίνος Ρήγος για τη νέα του χορογραφία, στην οποία θα περιηγηθεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του χατζιδακικού έργου, εντάσσοντας ισάριθμα εμβληματικά έργα σε μια σπονδυλωτή παράσταση.

Το Infowoman παρακολούθησε τη χορευτική αυτή παράσταση και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.

Για τη νέα σκηνική μυθολογία που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος πάνω στα τέσσερα μοναδικά έργα του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και τη σύλληψή του να την παραστήσει μέσα σε τέσσερα δωμάτια και ταυτοχρόνως μέσα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Βορράς είναι ο «Κύκλος του C.N.S», οι απέραντες και ερημικές παραλίες της βόρειας θάλασσας. Νότος είναι ο «Καπετάν Μιχάλης», η Κρήτη, το συναίσθημα, η παράδοση, το σύμβολο μιας ριζωμένης στη γη Ελλάδας. Ανατολή το «Καταραμένο φίδι», η λαϊκή παράδοση, τα χρώματα, τα παζάρια και, τέλος, Δύση, το «Χαμόγελο της Τζοκόντας», το αστικό μητροπολιτικό περιβάλλον, η Νέα Υόρκη, ένα αποδομημένο ξενοδοχείο.
Για τους εξαιρετικούς χορευτές του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ταξίδεψαν νοερά στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, δίνοντας στη χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου μια μοναδική σκηνική και συναισθηματική ερμηνεία. Ελαμψαν στους ρόλους τους η Μαρία Κουσουνή, ο Βαγγέλης Μπίκος και ο Ντανίλο Ζέκα, ενώ για άλλη μια φορά το βλέμμα μας μαγνήτισε ο μοναδικός Στέλιος Κατωπόδης (ιδιαίτερα στη σκηνή της «Προσωπογραφίας της Μητέρας μου» από το Χαμόγελο της Τζοκόντα).
Για τα κοστούμια των Deux Hommes που μάς άφησαν άφωνους με την ευρηματικότητα και την εικαστικότητά τους υπογραμμίζοντας μοναδικά τις τέσσερις κατευθύνσεις των έργων: ασπρόμαυρα για τον βορρά, με επιρροές από τον Μινωικό πολιτισμό, αλλά και ιδιαίτερες πτυχώσεις για τον νότο, πολύχρωμα και εντυπωσιακά για την ανατολή και Haute Couture για τη δύση.
Για τον υποβλητικό σκηνικό κόσμο που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος σε συνεργασία με τη Μαίρη Τσαγκάρη. Σ΄αυτά συνέβαλαν καθοριστικά, εκτός από τα κοστούμια των Deux Hommes, τα βίντεο και η live κινηματογράφηση του Βασίλη Κεχαγιά και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Χρήστου Τζιόγκα έδωσαν μια κινηματογραφική διάσταση στην παράσταση.
Για τις εξαιρετικές μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι και τον τρόπο που αυτές ερμηνεύτηκαν από τους μουσικούς της Λυρικής. Ο Λουκάς Καρυτινός διεύθυνε με μοναδική ευαισθησία το μουσικό σύνολο, ενώ σολίστ στο πιάνο ήταν ο Θοδωρής Τζοβανάκης. Ο διακεκριμένος βαρύτονος Διονύσης Σούρμπης ερμήνευσε σπαρακτικά τον Κύκλο του C.N.S, τον Καπετάν Μιχάλη και το Καταραμένο φίδι.
Για το κλείσιμο της παράστασης, όπου ο Κωνσταντίνος Ρήγος χόρεψε συγκλονιστικά συναισθηματικά ένα σόλο στο Χαμόγελο της Τζοκόντας, κάνοντας πραγματικότητα ένα μεγάλο του όνειρο: όχι μόνο να χορογραφήσει, αλλά και να χορέψει τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι επί σκηνής. Η βραδιά έκλεισε έτσι με τον καλύτερο και πιο συγκλονιστικό τρόπο.