Φοβίζει πολλούς το ρίσκο που πήρε ο Θάνος Παπακωνσταντίνου να κάνει παράσταση την «Αποκάλυψη του Ιωάννη». Φοβίζει ακόμη και φανατικά θεατρόφιλους, γιατί όλοι ξέρουν πως πρόκειται για ένα από τα πιο επιδραστικά και δυσερμήνευτα κείμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Διαβάστε επίσης: Δείτε την «Αποκάλυψη του Ιωάννη» στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης
Για το κείμενο αυτό έχουμε όλοι ακούσει, ελάχιστοι ωστόσο έχουμε διαβάσει έστω και κάποια αποσπάσματα. Ξέρουμε όλοι πως είναι προφητικό και επιδέχεται άπειρων ερμηνειών, πως είναι το τελευταίο από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης και πως γράφτηκε από τον Απόστολο Ιωάννη την περίοδο που ήταν εξόριστος στην Πάτμο -το 96 μ.Χ. Ξέρουμε επίσης πως μέσα γίνεται λόγος για τον 666, για τους Τέσσερις Καβαλάρηδες, για τη Δευτέρα Παρουσία, για τον Αρμαγεδώνα και τη Βαβυλώνα, αλλά η γνώση αυτή έχει ως επί το πλείστον φτάσει σ΄εμάς στόμα με στόμα.
Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου ανέλαβε το βάρος της ευθύνης να στήσει επί της Κεντρικής Σκηνής της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση μία σύγχρονη σκηνική τελετουργία της Αποκάλυψης δραματοποιώντας και εικονοποιώντας τον λόγο του Ιωάννη. Η προσπάθειά του απέδωσε καρπούς και μάλιστα πολύτιμους, καθώς κατάφερε να υπερκεράσει τις -εκ πρώτης όψεως- δυσκολίες και να μας παραδώσει μία παράσταση που μας κέρδισε στο σύνολό της και πυροδότησε συζητήσεις και προβληματισμους.
Εμείς συγκεντρώσαμε 5 λόγους για τους οποίους πρέπει κάποιος να δει την παράσταση…
- Γιατί θα έλθετε σε έπαφή μ΄ένα κείμενο αναρχικό, θα εκπλαγείτε από τη ριζοσπαστικότητά του και θα συνειδητοποιήσετε πως πρόκειται για το πρώτο πολιτικό μανιφέστο που έρχεται άμεσα σε ρήξη με την πολιτική θεσμοποιημένη δύναμη της εξουσίας (που ήταν τότε το ρωμαϊκό καθεστώς).
- Γιατί ακόμη και αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκεία και ασπάζονται είτε τον αθεϊσμό είτε κάποιον άλλο… Θεό θα απορήσουν από το γεγονός του πώς ένα τέτοιο αιρετικό κείμενο που έδωσε πνοή σε ουτοπίες, δυστοπίες και επαναστατικά κινήματα έχει ενταχθεί στα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Γιατί ο Ιωάννης δεν ήθελε να γράψει άλλο ένα Ευαγγέλιο, αλλά ένα κείμενο που να διδάσκει τη σύγκρουση και την απευθείας ρήξη.
- Για τη σκηνοθετική οπτική του Θάνου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έστησε μπροστά στα μάτια μας ένα ολόκληρο σύμπαν σπάνιας εικαστικότητας.
- Για την πρωταγωνιστική ομάδα (Αλεξία Καλτσίκη, Μαριάννα Δημητρίου, Καλλιόπη Σίμου, Ελένη Μολέσκη, Κλεοπάτρα Μάρκου, Θανάσης Δόβρης, Σωτήρης Τσακομίδης, Μάριος Παναγιώτου, Μιλτιάδης Φιορέντζης και Γιώργος Δίκαιος) που ως μία υποκριτική γροθιά έδωσαν ζωογόνο πνοή στο κείμενο και στήριξαν τις δυστοπικές εικόνες που δημιούργησε ο σκηνοθέτης.
- Για τα σκηνικά και τα κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού, τον σχεδιασμό φωτισμών της Χριστίνας Θανάσουλα που μάς άφησαν κυριολεκτικά άφωνους, καθώς δεν ήταν λίγες οι στιγμές που νομίζαμε πως βλέπουμε μπροστά μας να ζωντανεύουν αναγεννησιακοί πίνακες με θρησκευτικές μορφές.
- Η μουσική σύνθεση του Πάνου Ηλιόπουλου που καθήλωνε στο άκουσμά της και η μουσική διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου. Τα μουσικά αυτά τοπία ακολουθούσαν την δραματοποιημένη αφήγηση στις αναπνοές της και ήταν αυτά που συνέβαλαν καθοριστικά στην τελική αποκαλυπτική κορύφωση της παράστασης.
Μετά την παράσταση θα ξέρεις τα πάντα στην Αποκάλυψη;
Όχι βέβαια. Η δραματοποίηση του κειμένου στην αρχή σαγηνεύει, μετά, όμως, ίσως το δυσνόητο της φύσης του κουράσει και μείνετε επικεντρωμένοι στην ιδιοσυγκρασιακή εικαστική ματιά του σκηνοθέτη. Ωστόσο, βγαίνοντας από την Κεντρική Σκηνή της Στέγης ίσως νιώσετε πως έχει συντελεστεί εντός σας μία δική σας Αποκάλυψη. Ένα ξύπνημα της θέλησης για ατομική και κοινωνική επανεκκίνηση και εξέγερση και ένα μήνυμα προσμονής, πίστης και ελπίδας σε ένα καλύτερο μέλλον…
«Ο μύθος της Αποκάλυψης είναι σαν μια παραβολή των αέναων μεταμορφώσεων της πίστης των ανθρώπων σε έναν καλύτερο κόσμο που έρχεται», αναφέρει ο ίδιος ο Θάνος Παπακωνσταντίνου. Και έχει δίκιο.
Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του
Google News