«Στη σφαίρα του μίσους» – Μαρία Σούμπερτ: Τα στερεότυπα είναι ακόμα πολύ ενεργά μέσα μας

«Στη σφαίρα του μίσους» είναι το νέο βιβλίο της Μαρίας Σούμπερτ (Εκδόσεις Διάπλαση). Ένα βιβλίο που θα το “ρουφήξετε” από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα και τελειώνοντάς το από τη μία δεν θα θέλετε καθόλου και από την άλλη θα σας έχουν γεννηθεί μια σειρά από ερωτήματα.

Πρωταγωνίστρια είναι η Βασιλικούλα Λάμπρου, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια οικογένεια που δεν θέλει κορίτσια. Γιατί τα κορίτσια δεν είναι τόσο έξυπνα όσο τα αγόρια. Γιατί τα κορίτσια δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες επιθυμίες με τα αγόρια. Γιατί τα κορίτσια προορίζονται μόνο για να γίνουν σύζυγοι και μητέρες.

Όταν λοιπόν στα οκτώ της χρόνια μια τσιγγάνα τής προτείνει να της πουλήσει το μυστικό που θα την κάνει εξυπνότερη απ’ όλους, η Βασιλικούλα θα βρεθεί με μια απρόσμενη δύναμη στα χέρια της. Μια δύναμη τρομερή, που ενεργοποιείται μόνο με το μίσος.

Στην απόλυτα συνηθισμένη, ασφυκτική καθημερινότητά της, η Βασιλικούλα δεν καταφέρνει ν’ αναπνεύσει παρά μόνο τις στιγμές που χρησιμοποιεί αυτή τη δύναμη εναντίον όσων την υποτιμούν και την αδικούν. Όταν όμως έχεις μάθει ν’ αφήνεις το μίσος σου να ξεχύνεται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσεις τον έλεγχο. Και γρήγορα η Βασιλικούλα συνειδητοποιεί πως κάποιος την παρακολουθεί, πως κάποιος έχει καταγράψει όλες της τις κινήσεις. Και ο κλοιός γύρω της αρχίζει να στενεύει…

Ένα ψυχολογικό θρίλερ που η ιστορία του ξεκινάει στην Αθήνα του 70’ και φτάνει ως το σήμερα και σίγουρα θα σας συνεπάρει.

Εμείς μιλήσαμε με τη συγγραφέα Μαρία Σούμπερτ με αφορμή την έκδοση του νέου της αυτού βιβλίου…

%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%af%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b50

Πώς προέκυψε το νέο σας βιβλίο “Στη σφαίρα του μίσους”; Υπήρξε κάποιο περιστατικό ή κάποια ερεθίσματα που σας έκαναν να γράψετε αυτή την ιστορία;

Η Βασιλικούλα Λάμπρου γεννήθηκε την περίοδο της πρώτης καραντίνας τον Μάρτιο- Απρίλιο του 2020. Κάποιους μήνες πριν είχα αρχίσει να σκέφτομαι πάνω στα ζητήματα του σεξισμού, αλλά και της «ανδροποίησης» της γυναίκας –είτε σαν τρόπος να γίνει ισότιμη με τους άνδρες, είτε σαν τρόπος να ξεπεράσει αυτά που έχει μάθει να θεωρεί ως «αδυναμίες». Η ίδια η επικαιρότητα όμως, το #metoo και οι ολοένα και αυξανόμενες γυναικοκτονίες των τελευταίων ετών με πήγε συνειρμικά στην επεξεργασία του συναισθήματος του μίσους ως τρόπο διαχείρισης της ματαίωσης, της απόρριψης και της κακοποίησης, αλλά και στο αδιέξοδο που εν τέλει οδηγεί.

Η κυκλοφορία του συνέπεσε με μια περίοδο όπου έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα το κίνημα #metοο, δυστυχώς μέσα στη χρονιά έχουμε αρκετές γυναικοκτονίες, τα περιστατικά γυναικείας κακοποίησης έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ  εν έτει 2021 μιλάμε ακόμα για την ισότητα των δύο φύλων. Η ηρωίδα σας, η Βασιλικούλα μεγαλώνει σε μία άκρως πατριαρχική οικογένεια. Πιστεύετε πως η κοινωνία μας είναι πατριαρχική; Και πώς η γυναίκα μπορεί να βρει τη θέση της μέσα σε αυτήν;

Η οικογένεια που μεγαλώνει η Βασιλικούλα είναι μια οικογένεια σε υπερβολή. Αλλά αυτό έχει ενδιαφέρον στην τέχνη, το να παίζουμε με το καθημερινό και το αναμενόμενο, και να το ξεχειλώνουμε ώστε να το παρατηρήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ πως τα στερεότυπα είναι πολύ ακόμα πολύ ενεργά μέσα μας. Ακόμα συζητάμε αν είναι εντάξει να δουλεύει η γυναίκα όλη τη μέρα και να αναλαμβάνει έναν περισσότερο μητρικό και φροντιστικό ρόλο μέσα στην οικογένεια ο άντρας ή αν είναι εντάξει να φέρνει περισσότερα χρήματα στο σπίτι εκείνη. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο να μην μας περιορίζουν στις σχέσεις των δύο φύλων αυτά τα ζητήματα. Ο τρόπος που μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και το φύλο μας είναι σχετικά προδιαγεγραμμένος πριν ακόμα από τη γέννησή μας, από τη στιγμή που οι γονείς μας ενημερώνονται για το βιολογικό μας φύλο. Μας αναφέρονται στο θηλυκό ή στο αρσενικό, μας φορούν αργότερα φορμάκια ανάλογα το φύλο μας, τα αγόρια γίνονται τα «αντράκια» των μανάδων τους και τα κορίτσια αντίστοιχα παίρνουν το δικό τους ρόλο. Όταν λοιπόν έχουμε μάθει να κατανοούμε τον εαυτό μας και τη θέση μας στον κόσμο με έναν συγκεκριμένο τρόπο, θα χρειαστεί πολύς χρόνος, ώστε κυρίως οι γυναίκες να μπορέσουν να μετακινηθούν από τη θέση αυτή και να δουν τον εαυτό τους από μια διαφορετική οπτική που δεν θα τους αφαιρέσει τη θηλυκότητα και τα ιδιαίτερα στοιχεία του φύλου τους, αλλά θα τις εμπλουτίσει και θα τους ανοίξει νέους δρόμους και προοπτικές τόσο στο κομμάτι των διαπροσωπικών σχέσεων, όσο και της αυτογνωσίας και αυτεπίγνωσης. Εν τέλει, το ζήτημα της ισότητας των φύλων αφορά στην ίδια τη σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί. Εκτός σχέσης ίσως και να μην μας απασχολεί τόσο.

Ένα παιδί που δεν μεγαλώνει με αγάπη, είναι καταδικασμένο ως ενήλικας να μη γνωρίσει την αγάπη; Ή να μη μπορεί να την διαχειριστεί; Όπως έγινε με τη Βασιλικούλα και την ιδιοκτήτρια της μπουτίκ, η οποία της έδειξε μητρική τρυφερότητα.

Ένα παιδί που δεν μεγαλώνει με αγάπη, συχνά δεν ξέρει με τι τρόπο να αγαπήσει και πώς να εκφράσει την αγάπη του. Μπορεί το ίδιο το συναίσθημα να το επιθυμεί και να το τρομάζει ταυτόχρονα, γιατί η αγάπη σημαίνει και την εμπιστοσύνη, το να αφεθείς, να χαλαρώσεις, να ρίξεις τις άμυνές σου. Σίγουρα λοιπόν κάποιος και κάποια που δεν το έχουν βιώσει στην παιδική τους ηλικία –ή δεν έχουν μπορέσει να εισπράξουν το συναίσθημα αυτό από τα πρόσωπα αναφοράς τους- δεν θα έχει ένα ήδη έτοιμο πρότυπο για να παίξει με αυτό. Με άλλα λόγια αν ένα παιδί δεν έχει μάθει να το αγαπούν, δεν έχει κάπου να επιστρέψει συνειρμικά ώστε να ξαναπαίξει αυτό το ρόλο –του αγαπώμενου ή αυτού που αγαπάει- όταν μεγαλώσει. Θα αναπαράγει ίσως άλλες συμπεριφορές και στάσεις που θα έχει εκλάβει και ίσως τις μεταφράσει ως αγάπη. Θα πρέπει σίγουρα να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια και θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να αναγνωρίσει και να ονοματίσει τα συναισθήματά του. Είναι όμως μια μεγάλη συζήτηση αυτό, που περισσότερο μας πηγαίνει σε ψυχοθεραπευτικά και φιλοσοφικά θέματα.

Τελειώνοντας το βιβλίο, δεν ήξερα πού να κατατάξω τη Βασιλικούλα. Είναι ένα τραγικό πρόσωπο ή απλά οι σφαίρες ήταν για εκείνη η δικαιολογία για να καλύψει τον σκοτεινό της χαρακτήρα;

Ούτε εγώ μπορώ να κατατάξω την Βασιλικούλα. Δεν ξέρω αν είναι θύμα ή θύτης, αν και συχνά το θύμα γίνεται και θύτης και οι ρόλοι αυτοί τείνουν να επαναλαμβάνονται αέναα. Την καταλαβαίνω και την συμπονώ για τη ζωή που έζησε –μια ζωή σίγουρα με πολλά κενά και απουσίες, μια ζωή λειψή, αλλά θεωρώ πως και ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να τη ζήσει είναι εν μέρει και ευθύνη δική της. Ίσως κάποια άλλη ηρωίδα να είχε καταφέρει να εγκαταλείψει τις σφαίρες. Σίγουρα η Βασιλικούλα είναι δημιούργημα εν μέρει της οικογένειάς της, και εν μέρει της φύσης της. Και οι σφαίρες ίσως να είναι η ευκολία της για να ξεπερνάει τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Εν τέλει ίσως να μην διαφέρει πολύ από τον Αντώνη που ζει μια ζωή εξαρτημένου, καθώς κι εκείνη εξαρτάται από το μίσος και τις σφαίρες.

Ακολουθείτε κάποια συγκεκριμένη τελετουργία για να γράψετε ένα βιβλίο; Και η πανδημία με τον εγκλεισμό σάς επηρέασε θετικά ή αρνητικά στη συγγραφή;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη τελετουργία. Έχω μάθει να γράφω σε συνθήκες ηρεμίας και έντασης ταυτόχρονα, είτε έχω όλο το χρόνο δικό μου, είτε πρέπει να διακόπτω συνεχώς. Νομίζω πως κυρίως ετοιμάζομαι εγώ συναισθηματικά για να μπω σε αυτό το ταξίδι, έχοντας ένα θέμα για αρκετό καιρό στο νου μου, και κρατώντας ίσως κάποιες σκόρπιες σημειώσεις πριν αρχίσω πυρετωδώς να γράφω. Περιμένω κυρίως να νιώσω πως είναι η κατάλληλη στιγμή και σίγουρα να έχω λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Με δεδομένο πως στην Ελλάδα η συγγραφή είναι ένα χόμπι ή πάρεργο, παράλληλο για τους περισσότερους συγγραφείς με την κύρια εργασία τους, θα έλεγα πως πρέπει να βρω την περίοδο εκείνη που θα έχω τη λιγότερη δυνατή δουλειά, ώστε να αλλάξω ρόλο: να γίνω από δραματοθεραπεύτρια όχι συγγραφέας μόνο, αλλά να γίνω για λίγο έκαστη ηρωίδα και να έχω το χώρο και το χρόνο να ζήσω τη ζωή της. Η πρώτη καραντίνα του 2020 μου έδωσε αυτό τον χρόνο, αλλά και με βοήθησε με τα συναισθήματα του φόβου, της αγωνίας, της μοναξιάς και του εγκλωβισμού και νομίζω πως η Βασιλικούλα ήταν ο δικός μου τρόπος να διαχειριστώ εκείνη τη δύσκολη και γεμάτη αβεβαιότητες περίοδο.

Ταυτίζεστε με τους ήρωες των βιβλίων σας; Στη Βασιλικούλα υπάρχει κάτι κοινό που να σας ταυτίσει μαζί της;

Πιστεύω πως οτιδήποτε γράφουμε σχετίζεται με ένα δικό μας κομμάτι. Αν μη τι άλλο από εμάς έχει γεννηθεί, άρα σίγουρα υπάρχουν δικές μου σκέψεις στις ηρωίδες και τους ήρωές μου. Είτε έχω κάποιο γνωστό μου πρόσωπο στο, στο οποίο θέλω να βασίσω τους ήρωές μου, είτε το δημιουργήσω από το μηδέν, από τη στιγμή που καταγράφω τις σκέψεις του και τη ζωή του, έχει ήδη αναδυθεί από το δικό μου ασυνείδητο. Έχει φιλτραριστεί από τον δικό μου τρόπο σκέψης, τη στάση ζωής και το συναίσθημά μου, από τον τρόπο που εγώ το αντιλαμβάνομαι. Με τη Βασιλικούλα δεν ταυτίστηκα, έπαιξα. Δεν μου ταιριάζει σαν τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων το μίσος, το βρίσκω κουραστικό και πολύ ενεργοβόρο σαν συναίσθημα. Και πως μετά σε αφήνει άδεια. Η Βασιλικούλα όμως με άφησε να παίξω μαζί της, να την επεξεργαστώ, να την καταλάβω, να την συναισθανθώ, και την ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Έχετε βρει ποιο θα είναι το θέμα του επόμενου βιβλίου σας;

Έχω κάποιες ιδέες και σκέψεις, αλλά προς το παρόν χρειάζομαι χρόνο να αποχαιρετίσω τη Βασιλικούλα και να επικεντρωθώ στο διδακτορικό που μέσα στην πανδημία αποφάσισα να ξεκινήσω.

%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%af%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b52

*Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε το 1979 στο Μόναχο της τότε Δυτικής Γερμανίας. Μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε θεατρολογία και δραματοθεραπεία και έκανε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το μεταπτυχιακό της στην πολιτιστική πολιτική, διοίκηση και επικοινωνία. Εργάζεται ως δραματοθεραπεύτρια. Επίσης, μεταφράζει παιδικά παραμύθια.

Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τα βιβλία Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια (Πόλις 1998), Club κυλικείο (Κέδρος 2002), Η Ρόζα στη μέση (Μελάνι 2008), Invitation to a Party, not Another Fairytale (θεατρικό, Μπαρτζουλιάνος 2009), Η συμμορία της Τήλας (Πάπυρος 2010) και Οι αποκλεισμένοι (Κριτική 2014). Από τις εκδόσεις Διάπλαση κυκλοφορούν τα παραμύθια της Του φεγγαριού η κόρη (2013) και Ο φούρναρης Πλατς (2016), και το μυθιστόρημα Πριν το πέρασμα (2018).

Σχετικά Άρθρα
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
%ce%bf%ce%b9-cinema-paradiso-project-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-h-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ac%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf0
Οι Cinema Paradiso Project στο Infowoman: «H μουσική να προάγει την ομορφιά είτε μέσα από την ελληνική ή τη διεθνή σκηνή»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του