Ο Παντελής Καναράκης μιλά στο Infowoman.gr: “Έχω περάσει πολύ όμορφα, από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα”

Τον Παντελή Καναράκη τον έχουμε γνωρίσει καλύτερα, μέσα από κωμικούς ρόλους. Άλλωστε πρόκειται για ένα ατόφιο κωμικό ταλέντο, με μία απίστευτη ατάκα. Φέτος, ο ηθοποιός ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη με έναν ρόλο – πρόκληση για τον ίδιο, αλλά και για κάθε ηθοποιό, αυτόν του Μολίνα στο συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Manuel Puig «Το φιλί της γυναίκας αράχνης».

Έναν ρόλο που είχε υποδυθεί στον κινηματογράφο, ο σπουδαίος ηθοποιός, Γουίλιαμ Χαρτ. Η παράσταση φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του καταξιωμένου σκηνοθέτη, Κοραή Δαμάτη, ενώ στον ρόλο Βάλεντιν συναντάμε τον Παναγιώτη Κατσίκη.

Εμείς, με αφορμή την παράσταση, «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» μιλήσαμε με τον Παντελή Καναράκη.

Πώς είναι να υποδύεστε τον Μολίνα, έναν ρόλο που τον έχει σφραγίσει με την ερμηνεία του ο σπουδαίος Γουίλιαμ Χαρτ;

Μαγικά. Είναι ένας υπέροχος ρόλος, δίνει στον ηθοποιό τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει πολλά υποκριτικά του μέσα. Είμαι ευτυχής.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση

Ο Κοραής Δαμάτης έφτιαξε μια παράσταση ευαίσθητη, ρεαλιστική, συχνά ακραία, τρυφερή. Είναι μεγάλη η χαρά μου που υπηρετώ αυτό το σπουδαίο κατά τη γνώμη μου έργο, γεμάτο μηνύματα και ταξίδια του νου.

Σας έχουμε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους. Το να παίξετε σε ένα δραματικό και μάλιστα διαχρονικό έργο, όπως το “Φιλί της γυναίκας αράχνης” αποτελεί για εσάς μία πρόκληση; Ήταν ένα όνειρο ζωής;

Όνειρο ζωής! Αυτές οι δυο λέξεις είναι αυτό που έχει γίνει φέτος με την παράσταση αυτή. Ένα όνειρο που φώλιαζε μέσα μου χρόνια. Και τώρα πια ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο.

Το “κωμωδία ή δράμα” είναι ένας διαχωρισμός που σας ενοχλεί; Υπάρχει κατηγοριοποίηση στο είδος που θα υπηρετήσει ένας ηθοποιός;

Γιατί να μ’ ενοχλεί; Δυο κατηγορίες θεάτρου είναι. Τώρα αν κάποιους που χαρακτηρίζονται κωμικοί δεν τους χρησιμοποιούν στο δράμα και το αντίθετο αυτό είναι και λίγο φυσικό κι επόμενο. Γενικά βέβαια στην τέχνη οι παρωπίδες είναι περιττές.

Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Μανουέλ Πούιγκ γράφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, σε μια σκοτεινή περίοδο της Αργεντινής. Σήμερα, είναι επίκαιρο; Η κοινωνία είναι και στην πράξη πιο ανοιχτή και.. φωτεινή από τότε;

Βήματα σημαντικά έχουν γίνει βέβαια. Όσο όμως ακόμα βασανίζονται άνθρωποι για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, για το χρώμα του δέρματος τους, για τη χώρα προέλευσης τους, για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, για την εμφάνιση τους, τέτοια έργα θα είναι επίκαιρα.

Υπάρχει κάτι που σας δυσκόλεψε στον ρόλο; Βρίσκετε κάποια κοινά σημεία με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε;

Ο τόσος πόνος που έχει βιώσει στη ζωή του αυτό το πλάσμα είναι κάτι που δεν έχω νοιώσει και ήταν αυτό που με δυσκόλευε. Γιατί εγώ έχω περάσει πολύ όμορφα από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα. Εκείνο όμως που βρίσκω κοινό με τον Μολίνα είναι πως πιστεύει κι αυτός πως η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη. Είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος. Έχει και μια παιδικότητα που μου πάει πολύ.

Η αγάπη τελικά μπορεί να νικήσει τα πάντα; Να ενώσει ακόμη και δύο διαφορετικούς κόσμους;

Εννοείται. Το πιστεύω από παιδί. Μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Και κάποια στιγμή θα γίνει. Θα το δείτε.

Πώς είναι να συνεργάζεστε με τον Κοραή Δαμάτη;

Ένα άλλο όνειρο που πραγματοποιείτε. Ο Κοραής Δαμάτης είναι αυτός ο σκηνοθέτης με την τεράστια καριέρα στη σκηνοθεσία. Αυτός ο γνώστης του θεάτρου. Και αυτός που πήρε το όνειρο μου στην πλάτη και έφτιαξε αυτή την εξαιρετική παράσταση. Πανευτυχής αισθάνομαι.

Ποια είναι η θέση σας για το θέμα που έχει προκύψει με το Προεδρικό Διάταγμα;

Να βρεθεί λύση και να σταματήσει αυτή η παράνοια που βιώνουμε οι άνθρωποι της τέχνης γενικά. Σε μια χώρα που ο πολιτισμός μας πρέπει να είναι η ουσία μας, δεν είναι δυνατόν να μη φερόμαστε πολιτισμένα στον… πολιτισμό.

Μετά τον Μολίνα υπάρχει κάποιος άλλος ρόλος που θα θέλατε πολύ να ενσαρκώσετε;

Ναι αλλά δεν θα το πω γιατί πολύ απλά αυτή η ζωή μου έχει φέρει τα περισσότερα πράγματα όπως τα ήθελα άρα θα είμαστε εδώ και θα τα πούμε πάλι όταν θα πραγματοποιείται ένα ακόμη όνειρο μου.

Διαβάστε επίσης

Η Αλίκη Στενού μιλάει στο Infowoman.gr: “Ο σημερινός κόσμος κυβερνάται από το κεφάλαιο”

Η Χριστίνα Χριστοφή μιλά στο Infowoman.gr: “Οι καλλιτέχνες δεν χρειάζονται χαρτζιλίκι, χρειάζονται ζωτικό χώρο”

Η Άννα Αδριανού στο Infowoman.gr: “Όλοι νομίζω ότι για μια φορά έστω, δοκιμάσαμε την πίκρα της απιστίας”