Η Θάλεια Ματίκα στο Infowoman: Βιώνω την απόλυτη συντροφικότητα με τον Τάσο – Δεν τον διαχωρίζω από τα παιδιά μου

Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» (I want to hold your hand) – που ανεβαίνει στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου στις 29/10. Πρωταγωνιστές η Θάλεια Ματίκα και ο Τάσος Ιορδανίδης, οι οποιοι συνεργάζονται μετά από χρόνια. Πρόκειται για ένα έργο που έγραψε ο Τάσος Ιορδανίδης και εμπνεύστηκε από το τραγούδι των Beatles, I want to hold your hand, ενώ σκηνοθετεί η Θάλεια Ματίκα.

Εμείς με αφορμή την παράσταση, μιλήσαμε με την αγαπημένη ηθοποιό και είχαμε μία υπέροχη κι άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα για τις σχέσεις, τον έρωτα, τα προβλήματα, την αγάπη. Όλα αυτά δηλαδή που διαπραγματεύεται η παράσταση.

Πώς είναι να σκηνοθετείς το έργο που έγραψε ο σύζυγός σου, το οποίο έζησες από τη γέννησή του; Είναι πιο εύκολο ή μπορεί να σου δημιουργήσει περισσότερο άγχος για να πετύχεις τις προσδοκίες που είχατε με τη σύλληψή της ιδέας;

Η ιστορία αυτού του έργου είναι η εξής: είχα μια ιδέα που την είπα στον Τάσο με τον οποίο είχαμε αποφασίσει να δουλέψουμε μαζί μετά από αρκετά χρόνια. Ο Τάσος την πήρε και την έκανε θεατρική πράξη, έγραψε αυτό το έργο, το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” μέσα από πολλές συζητήσεις δικές μας. Κάθε φορά που έγραφε μια σκηνή, μου τη διάβαζε, την αναλύαμε, οπότε ουσιαστικά το σκηνοθετώ με κάποια πολύ συγκεκριμένα πράγματα, με πολύ συγκεκριμένα σημεία. Από κει και πέρα είναι μια ιστορία για 2 σε όλα τα επίπεδα.

Η παράσταση διαπραγματεύεται τον γάμο και την κούραση μέσα σε αυτόν. Ένα ζευγάρι πώς μπορεί να ξεπεράσει αυτή την κούραση; Οι πρωταγωνιστές της παράστασης εδώ την ξεπερνάνε με την απιστία;

Καταρχάς, δεν θα αποκαλύψω τίποτα (γέλια) γιατί αξίζει να δείτε την παράσταση. Έχει πάρα πολλές ανατροπές. Το έργο από μόνο του ως γραφή έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Ο Τάσος ναι μεν χρησιμοποίησε πολλές κοινές μας ιστορίες και ιστορίες φίλων μας, αλλά τελικά βλέπω ότι τα προβλήματα των σχέσεων είναι πανανθρώπινα. Και μιλάω για τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ζευγάρια.

Οπότε, όλα αυτά που μας απασχολούν στην καθημερινότητα, θα τα δούμε και στην παράσταση;

Ακριβώς. Είναι δικές μας ιστορίες, πραγματικές που μας έχουν συμβεί. Όλα αυτά υπό το πρίσμα της μυθοπλασίας, πάντα. Δεν είναι ότι έχουμε ζήσει με τον Τάσο όλα όσα συμβαίνουν στην παράσταση. Αλλά υπάρχουν προσωπικές ιστορίες και αναφορές.

Με τον Τάσο είστε μαζί 14 χρόνια. Για τον χώρο σας είναι ένας μικρός άθλος…

Για όλους τους χώρους είναι, νομίζω. Απλά, στον δικό μας χώρο ακούγονται περισσότερο. Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις.

Θάλεια Ματίκα: Είναι νομίζω λαχείο οι σχέσεις

Υπάρχει κάποια συνταγή στο πώς να ξεπερνάς τα προβλήματα μέσα στη σχέση και να προχωράς παρακάτω;

Δε νομίζω ότι υπάρχουν συνταγές. Νομίζω ότι η σχέση διαρκεί όσο αντέχεις τον άλλον. Αν περάσεις τη διαχωριστική γραμμή που πλέον δεν θέλεις τον άλλον, δεν τον αντέχεις, δεν αντέχεις να είσαι μαζί του, να μιλάς μαζί του, η σχέση έχει τελειώσει.

Μιλάω από τη δική μου προσωπική διαδρομή στις σχέσεις που έχω κάνει στη ζωή μου. Δεν ξέρω να σου πω την απάντηση για συγκεκριμένη συνταγή. Μου έχει συμβεί στο παρελθόν να είμαι σε μία μακροχρόνια σχέση που όλα λειτουργούσαν και κάποια στιγμή δεν πήγαινε άλλο. Ήθελα να φύγω. Και ήταν μία περίοδος που οι άνθρωποι γύρω μου, μου έλεγαν: αυτό που πας να κάνεις είναι τρελό.

Δεν ξέρω πώς να στο πω. Είναι νομίζω λαχείο οι σχέσεις. Μπορεί εγώ ως τρίτος να βλέπω ένα ζευγάρι και να σκέφτομαι: πώς αντέχει αυτή η γυναίκα αυτόν τον άνδρα και αυτή η γυναίκα για κάποιους λόγους μένει για πάντα μαζί του. Όπως αντίστοιχα και ένας άνδρας. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις αυτό.

Αυτό το “για πάντα” που είπες, πιστεύεις πως είναι κατορθωτό; Μπορείς να μείνεις με κάποιον για πάντα;

Κι εγώ και ο Τάσος προερχόμαστε από οικογένειες που είναι “για πάντα”. Νομίζω τα βιώματά μας έχουν να κάνουν και με αυτό. Και οι δυο μας προερχόμαστε από ζευγάρια τα οποία μέσα στις διαφωνίες τους, στους τεράστιους καβγάδες τους ήταν “για πάντα μαζί” – ο μπαμπάς του Τάσου έχει φύγει -. Οι γονείς μου έχουν κλείσει 50 χρόνια μαζί.

Πιστεύεις σε αυτό παίζουν ρόλο και οι γενιές; Οι εποχές;

Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Η μαμά μου είναι δικηγόρος, όλη μέρα ήταν μέσα στα διαζύγια (γέλια). Οι γονείς μου είναι πολύ σύγχρονοι άνθρωποι, ο κύκλος της μητέρας μου αποτελείται από χήρες και ζωντοχήρες. Οι γονείς μου είναι το τελευταίο προπύργιο. Όχι, δεν το πιστεύω… Είναι, νομίζω αυτό που λέω: οι σχέσεις, ο γάμος είναι ένα λαχείο!

Θάλεια Ματίκα: Βιώνω την απόλυτη συντροφικότητα

Υπάρχει τελικά ουσιαστική συντροφικότητα;

Ναι, δεν το συζητάμε. Εγώ βιώνω την απόλυτη συντροφικότητα. Καταρχάς, ο Τάσος είναι ο καλύτερός μου φίλος. Η σχέση μας είναι οικογενειακή, ερωτική, φιλική. Για εμένα, η σχέση του ζευγαριού πρέπει να εμπεριέχει όλων των ειδών τις σχέσεις.

Αυτό το κατακτάς με το πέρασμα των χρόνων;

Κοιτώντας πίσω, νομίζω ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι έμεινα με τον Τάσο και δεν έφυγα ή δεν έφυγε, ποτέ!

Όταν τον γνώρισες, είχες νιώσει ότι η σχέση αυτή θα είχε μέλλον;

Ναι, ναι. Πες το ένστικτο. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα φύγει επειδή συζήσαμε πάρα πολύ γρήγορα. Έγινε στο σπίτι μου η συγκατοίκηση. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα φύγει από το σπίτι ο Τάσος. Ήταν κάπως σαν κοινό δεδομένο ότι έτσι είναι για κάποιο λόγο.

Το γεγονός ότι συγκατοικήσατε νωρίς, έπαιξε πιστεύεις και αυτό το ρόλο του; Ότι δηλαδή δεν αφήσατε τη σχέση σας να φθαρεί;

Εγώ πιστεύω στη συγκατοίκηση. Το έκανα πάντα αυτό στις σχέσεις μου. Δεν ήμουν ποτέ της σχέσης του ραντεβού, του καφέ και του μπαρ. Εγώ είμαι ή όλα ή τίποτα!

Ο ερχομός των παιδιών αλλάζει μια σχέση;

Θεωρώ ότι τη βαθιά σχέση που έχω με τον Τάσο, δεν την άλλαξε. Είναι η ίδια. Αλλά φυσικά προσθέτει… Προσθέτει βάρη, χαρές, ευθύνες. Σε ηλικώνει ουσιαστικά. Ο ερχομός των παιδιών το σημαντικότερο είναι ότι σε βγάζει από το εγώ σου. Εκεί είναι για εμένα η σημαντική ειδοποιός διαφορά.

“Δεν διαχωρίζω τον σύντροφό μου από τα παιδιά μου”

Επειδή ανέφερες το “εγω”, στην παράσταση έχουμε ένα ζευγάρι που είναι και οι 2 παντρεμένοι και σε εξωσυζυγική σχέση. Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν βγει από το εγώ τους; Ή παραμένουν σε αυτό, οπότε και οδηγούνται στην απιστία;

Νομίζω ότι αυτοί βρίσκονται σε μία τρομερή καμπή της ζωής τους. Δεν ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται. έχουν ανάγκη να κατηγορήσουν τους συντρόφους τους, έχουν ανάγκη να ερωτευτούν… Τα έχουν όλα ανάγκη!

Μένω στη λέξη “καμπή” που ανέφερες, την οποία λίγο ή πολύ όλα τα ζευγάρια τη βιώνουμε κάποια στιγμή μέσα στη σχέση μας. Πώς μπορείς να την ξεπεράσεις;

Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω σε αυτό. Με τον Τάσο ο, τι και αν έχουμε βιώσει μέχρι στιγμής, δε σκεφτήκαμε ότι ήρθε το τέλος. Είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και του Τάσου ότι “οκ, τώρα μισιόμαστε, αλλά θα είμαστε για πάντα μαζί, τελείωσε”. Οπότε, είναι ένα δεδομένο. Το παίρνεις και ως θέσφατο. Πώς λες ότι το παιδί μου θα το αγαπάω για πάντα και είναι δεδομένο; Ε, κάπως έτσι είναι και με τη σχέση σου. Δεν διαχωρίζω τον σύντροφό μου από τα παιδιά μου.

Στην τηλεόραση θα σε ξαναδούμε;

Φέτος, θα έχω ένα γκεστ στην “Τούρτα της μαμάς” στην ΕΡΤ. Με τον Τάσο σε γυρίσματα και το θέατρο, δεν προλαβαίνω. Από τη νέα σεζόν κάτι συζητάω, αλλά το το δω!