Ποιοι είναι οι άνθρωποι που επιλέγουμε να αγαπήσουμε; Ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι και ποια είναι αληθινά η σχέση μας με τους άλλους; Πόσο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας; Η παράσταση το Ψέμα σε σκηνοθεσία Κερασίας Σαμαρά συνεχίζει ακάθεκτη τη φετινή της θεατρική επιτυχία παίρνοντας παράταση μέχρι τις 17 Απριλίου στο θέατρο «Αλεξάνδρεια».
Σε μια εποχή που μοιάζουμε κουρασμένοι από το ψέμα και τις υποσχέσεις, που αναρωτιόμαστε αν όσα βιώνουμε, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ή όχι, το θεατρόφιλο κοινό αποζητά την αλήθεια στο Ψέμα του Φλοριάν Ζελέρ. Και καθόλου τυχαία, αφού πρόκειται για μία “ευφάνταστη, καλογραμμένη κωμωδία, που σε ωθεί να σκέφτεσαι, χωρίς να εκβιάζει την περίσκεψη”, όπως τονίζει στο Infowoman.gr, η σκηνοθέτις της παράστασης, Κερασία Σαμαρά.
Η καταξιωμένη σκηνοθέτις και ηθοποιός μάς μιλά για την παράσταση, για το ψέμα, αλλά και για την αλήθεια σε μια κουβέντα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση το “Ψέμα”
ΤΟ ΨΕΜΑ είναι μια ευφάνταστη, καλογραμμένη κωμωδία, που σε ωθεί να σκέφτεσαι, χωρίς να εκβιάζει την περίσκεψη.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι που επιλέγουμε να αγαπήσουμε; Ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι και ποια είναι αληθινά η σχέση μας με τους άλλους; Πόσο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας; Μήπως τα κατά συνθήκην ψεύδη ευεργετούν τις σχέσεις και δεν τις διαρρηγνύουν;
Θέτει, με χαριτωμένο τρόπο, ειρωνικά αλλά και κυνικά κάποιες φορές, τέτοιου είδους ερωτήματα, χωρίς ωστόσο να τα απαντά. Άφθονο γέλιο προκύπτει αβίαστα, καθώς ο θεατής αναγνωρίζει επάνω στη σκηνή συμπεριφορές του εαυτού του και των γύρω του.
Πώς προσεγγίζετε σκηνοθετικά το έργο του Florian Zeller;
Ακολούθησα την πρόθεση του συγγραφέα, αποκαλύπτοντας εν μέρει την αλήθεια των ηρώων του και ξεδιπλώνοντας σιγά σιγά, σχεδόν βασανιστικά, την αληθινή ροή των γεγονότων. Οι χαρακτήρες, μέσα από αναγνωρίσιμους κώδικες, τη γλώσσα του σώματος, τον τόνο της φωνής, τα βλέμματα, τις σιωπές, προδίδουν άθελά τους, στον θεατή, τις μυστικές τους σκέψεις. Στη σκηνή βλέπουμε κάτι που μας είναι απελπιστικά οικείο. Τόσο, που αναρωτιόμαστε με μανία γιατί δεν το αναγνωρίζουμε αμέσως, όταν το βλέπουμε και στη ζωή.
Διαβάζω στο σημείωμα: “Αν όλος ο κόσμος έλεγε την αλήθεια, δεν θα είχε μείνει κανένα ζευγάρι πάνω στη γη”. Πιστεύετε πως στην πραγματικότητα, φοβόμαστε την αλήθεια ή έχουμε συνηθίσει στο ψέμα;
Πιστεύω πως όλα τα πράγματα και τα πλάσματα έχουν ένα όριο ελαστικότητας και πέρα απ’ αυτό σπάνε. Καμιά φορά, η αλήθεια μπορεί να γίνει φονικό όργανο ή απλώς χυδαία ομολογία. Αν η ειλικρίνεια γίνει μονόδρομος, θα παρασύρει στο διάβα της πολλές αρετές, όπως την ευαισθησία την ευγένεια, τη διακριτικότητα. “Αλήθεια” μπορεί να ονομαστεί και η επιθυμία κάποιου να μετατρέψει σε αλήθεια, αυτό που λέει ως καλοπροαίρετο ψέμα. “Είσαι πολύ κοντά στο θάνατο”. “Όχι, δεν είσαι όμορφος’, ‘Φυσικά και είσαι ανίκανος να το κάνεις’. “Εννοείται ότι δεν δίνω δεκάρα αν ζεις ή αν πεθαίνεις”, είναι μερικές από τις φράσεις που θα λέγαμε εν ονόματι της αλήθειας. Μα γιατί να μην προτιμήσουμε την ευσπλαχνία ή ακόμη και την πίστη σ’ ένα θαύμα, αντί για την μονολιθική αλήθεια;
Είμαστε πιστεύετε μία κοινωνία βαθιά υποκριτική;
Ναι. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα πια. Η θρησκεία, που υπήρξε το παραπέτασμα του προσχήματος είναι πια λιγότερο ισχυρή στο να διαμορφώσει την κοινωνική συνείδηση. Και οι εξουσίες, εξ αιτίας του internet, χάνουν σιγά σιγά τη δύναμή τους , γιατί ελέγχονται δημοσίως. Τώρα πια, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ακριβώς η απώλεια κάθε προσχήματος. Γίναμε ανενδοίαστοι.
Εσείς ως Κερασία ποιο ψέμα σιχαίνεστε περισσότερο και πώς αντιδράτε σε αυτό;
Κοινωνία με ίσες ευκαιρίες για όλους. Γελάω…
Υπάρχει κάποια αλήθεια που ενδεχομένως δεν θα θέλατε να ακούσετε ή να βρεθείτε αντιμέτωπη;
Το να μην σ’ αγαπούν είναι πάντοτε πολύ σκληρό. Ιδιαιτέρως, από ανθρώπους που έχεις αγαπήσει. Είναι σκληρό, πώς να το κάνουμε… Δεν ξεπερνιέται η επιθυμία για αγάπη.
Το έργο σκιαγραφεί με κωμικό τρόπο, την υποκρισία που κρατά ενωμένη την κοινωνία. Πιστεύετε πως μέσα από την κωμωδία λέγονται και οι μεγαλύτερες αλήθειες;
Στο θέατρο λέγονται μόνο αλήθειες. Δεν έχει σημασία το θεατρικό είδος. Ίσως ο θεατής να ακούει ευκολότερα την αλήθεια μέσα από το γέλιο.
Φεύγοντας από την παράσταση τι επιθυμείτε να “πάρει” μαζί του ο θεατής;
Πρώτα απ’ όλα, χαίρομαι που βλέπω τους θεατές μας να φεύγουν χαμογελαστοί και ευχαριστημένοι. Θέλω να πάρει ο θεατής μαζί του τη σκέψη ότι η αυριανή μέρα μπορεί να είναι η αρχή για να αλλάξει τον εαυτό του και να προσεγγίσει ό,τι ονειρεύεται.
Τηλεοπτικά θα σας δούμε να επιστρέφετε σύντομα;
Όχι, δε νομίζω. Δεν βλέπω κάτι τέτοιο στον ορίζοντα.
Με την επιστροφή του κοινού στο θέατρο, τι βλέπετε πως θέλει αυτή την περίοδο περισσότερο ο κόσμος; Σας κάνουν σχόλια σχετικά με την κατάσταση που βιώνουμε;
Είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε όλοι εκνευρισμένοι, ανήσυχοι, πολύς κόσμος έχει συμπτώματα κατάθλιψης και τα οικονομικά μας δεν βρίσκονται σε άνθιση. Έχουμε ανάγκη από ανάσες ξεγνοιασιάς. Όμως, ταυτόχρονα, σαν να δόθηκε ένα σύνθημα αναζήτησης μιας πιο ουσιαστικής ζωής και αυτό συμπαρέσυρε και τις Τέχνες. Αναζητούν οι άνθρωποι κάτι που θα κοσμεί τις αναμνήσεις της ζωής τους. “Ο χρόνος είναι πολύτιμος και δεν ξέρουμε πόσον απ’ αυτόν έχουμε ακόμη στη διάθεσή μας”. Έτσι μοιάζει να σκέφτεται τώρα το κοινό. Και αυτό είναι μια ελπιδοφόρα σκέψη, γόνιμη, παρά το γεγονός ότι προέρχεται από τον φόβο.
Η Μαρία Μαυροματάκη μιλά στο Infowoman.gr: “Πολλά τρομακτικά γίνονται στο όνομα της γονεϊκής αγάπης”
Η λοίμωξη από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV), αυτός δηλαδή που προκαλεί τα κονδυλώματα,…
Στα «σκοτεινά» σημεία που υπάρχουν σχετικά με τις συνθήκες θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου αναφέρθηκε το…
Στο επίκεντρο των lifestyle συζητήσεων βρίσκονται ο Δημήτρης Λάλος και η Μαριλίτα Λαμπροπούλου καθώς πυκνώνει…
Επτά ταινίες θα προβάλλονται από σήμερα (28.03.2024) στα σινεμά με την έναρξη του νέου προγράμματος…
Όμορφα, ηλιόλουστα χρώματα και αποχρώσεις του μπλε, χαλαρές γραμμές και χειροποίητα υλικά. Εκπληκτικές υφές στα…
Αποκαλυπτική ήταν για μία ακόμη φορά η Ρέμπελ Γουίλσον, αφού με αφορμή τα απομνημονεύματά της,…