100 χρόνια συμπληρώνονται, φέτος, από την κορύφωση των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και με αφορμή την θύμηση της θλιβερής επετείου, στο θέατρο Αλκμήνη ανεβαίνει η παράσταση «ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» σε κείμενο του Θανάση Ν. Σταυρόπουλου και σκηνοθεσία του Μενέλαου Τζαβέλλα.
Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της Ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη.
Εμείς μιλήσαμε με την πρωταγωνίστρια, Γεωργία Ζώη για την παράσταση, την πίστη της στον Θεό, για το θαύμα που βίωσε στη ζωή της όταν είχε ένα σοβαρό ατύχημα, για το θέατρο, αλλά και την τηλεόραση, εξηγώντας μας γιατί δεν την βλέπουμε σε κάποια σειρά σήμερα. Ενώ μοιράζεται για πρώτη φορά με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες του Infowoman.gr μία άγνωστη ιστορία με τον Μάνο Κατράκη και τον Αλέξη Μινωτή!
Στην παράσταση ενσαρκώνετε την Παναγία και μάλιστα αυτή είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου που ενσαρκώνεται στη σκηνή. Αλήθεια, ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Ιερό Δέος και συγκίνηση!! Και κρυφή περηφάνεια για μία ακόμη πρωτιά στο θέατρο!!! Πρώτη φορά εμφανίζεται η Παναγία ως ρόλος στο θέατρο στην παράσταση ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ του Θανάση Σταυρόπουλου σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα!! Και έλαχε ο κλήρος σε μένα να είμαι η πρώτη που Την ενσαρκώνω!!
Πώς είναι να ενσαρκώνεις την Παναγία;
Είναι σαν να προσπαθείς να αγγίξεις τα ιερά και τα όσια!! Είναι στιγμές πάνω στη σκηνή που αισθάνομαι λες θεϊκή παρέμβαση…
Όταν σας έγινε η πρόταση πώς νιώσατε; Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε;
Ένοιωσα σαν σε όνειρο!! Έχοντας άγνοια κινδύνου!! Το ρίσκο μεγάλο!!Όταν όμως έμαθα τα λόγια και ανέβηκα στη σκηνή, ήταν σαν ένα θεϊκό χέρι να με καθοδηγούσε!!
Η σχέση σας με τον Θεό ποια είναι; Αν δεν κάνω λάθος, ο παππούς σας ήταν ιερέας;
Πιστεύω βαθιά, σχεδόν αταβιστικά, σχεδόν κληρονομικώ δικαίω!! Μέσα σε μία οικογένεια ιερέων και ψαλτάδων έμαθα να πιστεύω, όπως έμαθα να αγαπώ, να συγχωρώ, να νοιάζομαι!! Το «πίστευε και μη ερεύνα» με καθοδηγούσε όσο ήμουν παιδί. Αργότερα προστέθηκε το «ερευνάτε τας γραφάς» όταν πια άρχισα κι εγώ να ψέλνω ως μέλος εκκλησιαστικής χορωδίας. Και συνέχισα να πιστεύω! Πιστεύω χωρίς να είμαι θρησκόληπτη! Ναι ο παππούς μου ήταν ιερέας, ένας άγιος από ό,τι διηγούνται οι παλιότεροι εκεί στα Τζουμέρκα. Και όπως περιγράφεται σε ένα βιβλίο της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ με τίτλο ΠΙΣΤΟΙ ΑΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!!! Θύμα του αδελφοκτόνου εμφύλιου ο παππούς!! Η προτομή του, έργο του σπουδαίου γλύπτη Γιώργου Καλακαλά, μας θωρεί αγέρωχη πίσω από το ιερό της εκκλησίας του χωριού!!
Στη ζωή σας έχετε βιώσει κάποιο θαύμα; Βρεθήκατε ποτέ σε κάποια δύσκολη στιγμή και να νιώσατε τότε τη χάρη της Παναγίας;
Ναι, στις δύσκολες στιγμές πάντα την επικαλούμαι!! Την Παναγιά και τη μάνα μου, που για μένα είναι μία μικρή Παναγιά από τότε που … «έφυγε»!! Με δέος θυμάμαι ένα οριακό γεγονός στη ζωή μου, όταν πριν πολλά χρόνια σε ένα μεγάλο ατύχημα που σπάραζα από τους πόνους, θυμάμαι την άηχη επίκλησή μου στην Παναγιά μαζί με την παράκληση να μη χάσω τις αισθήσεις μου για να ζήσω το καθετί, ώστε κάποια στιγμή να μπορέσω να το περιγράψω και να αποδώσω όλη αυτή τη σκηνή στο σινεμά ή στο θέατρο!!! Για πάνω από 5 ώρες μέχρι να με μεταφέρουν στο κατάλληλο νοσοκομείο και να βρεθούν οι αρμόδιοι γιατροί, Μεγάλη Πέμπτη και Πρωτομαγιά, παρακαλούσα: «Παναγιά μου, βοήθησε να μην κοιμηθώ για να μπορέσω, αν ζήσω, να τα παίξω όλα αυτά!». Και έχοντας τις αισθήσεις μου, μέσα σε φρικτούς πόνους, κατέγραφα το καθετί!! Αυτό με κράτησε ζωντανή!! Επέζησα ως εκ θαύματος!!!
Στην παράσταση ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» πώς συνδέονται μεταξύ τους τα δύο αυτά δράματα;
Είναι μία μεταφυσική μετάβαση από την εποχή της καταστροφής της Σμύρνης στο οδοιπορικό του Ιησού από τα Ιεροσόλυμα ως το όρος των Ελαιών… Η Παναγία εμφανίζεται ως κοινή θνητή να συνδράμει μία μάνα που χάνει το παιδί της μέσα στον όλεθρο!!!Την παίρνει από το χέρι, και παρακολουθώντας μαζί της τη θηριωδία της Σμύρνης, της δίνει κουράγιο και τη μεταφέρει σαν σε όραμα στο δικό της Γολγοθά.
Ποιο είναι το ξεχωριστό μήνυμα που στέλνει η παράσταση;
ΑΓΑΠΗ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΚΑΡΤΕΡΙΑ και ΕΛΠΙΔΑ!!!
Συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πιστεύετε ως λαός έχουμε διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος;
Θέλω να πιστεύω πως ως λαός εξελισσόμαστε και με τα διδάγματα του παρελθόντος, 1922, 1940, Εμφύλιος, Πολυτεχνείο διδασκόμαστε και γινόμαστε λιγότερο ανάδελφοι!! Θέλω να πιστεύω….
Σε παγκόσμιο επίπεδο βλέπουμε και σήμερα πως λαοί αναγκάζονται να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς. Εσείς πώς βλέπετε το προσφυγικό σήμερα και το σύγχρονο ανθρώπινο δράμα;
Βλέπω μανάδες που διωγμένες από τον τόπο τους ψάχνουν να βρουν μία φιλόξενη ΓΑΙΑ να μεγαλώσουν τα παιδιά τους!! Και όλοι οφείλουμε να συνδράμουμε!! Άλλωστε ως λαός την προσφυγιά την έχουμε ζήσει στο πετσί μας!! Αιώνες τώρα!! Η ΜΑΝΝΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΡΩΜΙΑ Ή ΤΟΥΡΚΑ, λέει η Παναγία κάποια στιγμή στο έργο μας..
Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, αλλά δεν γίνεται να μη σταθώ στη συνεργασία σας με τον Μάνο Κατράκη. Τι θυμάστε από αυτή τη συνεργασία και αν έχετε κάποια ιστορία με τον σπουδαίο αυτό ηθοποιό να μοιραστείτε μαζί μας.
Αυτές οι συνεργασίες είναι τα σχολεία και η περιουσία μου!! Όσο για το ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ είχα την τύχη να τον συναντήσω και να δουλέψω μαζί του από την αρχή της σταδιοδρομίας μου και στο ΣΙΝΕΜΑ και στο ΘΕΑΤΡΟ. Μία ταινία, δύο παραστάσεις, δύο περιοδείες μαζί του με σφράγισαν Μου ζητήθηκε κατά καιρούς να γράψω κάποιες μικρές ιστορίες από την καθημερινότητά του!! Θα σας διηγηθώ μία από αυτές:
ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ
Όταν τελείωνα το Εθνικό Θέατρο ο Μινωτής μου πρότεινε να μείνω στο Εθνικό και με τις δυο ιδιότητες μου, της ηθοποιού και της αρχιτέκτονος! Για κάποιο λόγο, ενστικτωδώς, σκέφτηκα ότι θα ήταν λάθος να ανταποκριθώ στη διπλή πρόταση μπλέκοντας και τις δύο ιδιότητές μου. Αφενός ήξερα ότι μέχρι τότε δεν δίνονταν ευκαιρίες στους νέους ηθοποιούς, παρά μόνο αφού θα υπηρετούσαν μια μακρά θητεία στο χορό της αρχαίας τραγωδίας! Αφετέρου είχα πληροφορηθεί ότι ο Μινωτής ονειρευόταν να συνδέσει το όνομα του με το καινούργιο Εθνικό που θα έκτιζε κατ’ επέκτασιν του κτηρίου του Τσίλερ, αφού αποκαθιστούσε το παλαιό!
Ήθελε λοιπόν να στελεχώσει το Εθνικό με μια ομάδα αρχιτεκτόνων που θα μελετούσαν το νέο κτήριο και θα πραγματοποιούσαν το όνειρό του. Σκέφτηκε ότι με τη διπλή μου ιδιότητα θα ήμουν κατάλληλη γι’ αυτή την ομάδα! Με έστειλε μάλιστα να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στο παγκόσμιο Συνέδριο Αρχιτεκτονικής Θεατρικού Χώρου στο Μόναχο, όπου μετείχαν τα σημαντικότερα ονόματα του Θεάτρου και της Αρχιτεκτονικής όπως ο Πέτερ Στάιν, ο Στρέλερ, ο αμερικανός Αρχιτέκτων θεάτρων Τζωρτζ Αιζενάουερ κλπ!
Έτσι έμεινα στο Εθνικό μόνο ως Αρχιτέκτων και μετείχα στο σχεδιασμό του νέου Θεάτρου και της Δραματικής Σχολής του! Ευλόγως ο Μινωτής με θεωρούσε δικό του παιδί! Αν σκεφτούμε δε ότι υπήρχε πάντα ένας ανταγωνισμός με τον Κατράκη, που ήταν γι αυτόν το αντίπαλο δέος, καταλαβαίνουμε ότι θεώρησε πως τον πρόδωσα, όταν πήγα να παίξω με το μεγάλο ανταγωνιστή του! Γνωρίζοντας και τους δύο, είχα συνειδητοποιήσει, ότι ήταν και οι δυο ογκόλιθοι, που αν γινόταν να συναντηθούν στο Θέατρο, θα ήταν κάτι μοναδικό! Άρχισα να κάνω διερευνητικές κρούσεις! Στην αρχή ούτε κουβέντα! Και μετά άλλη “φαεινή ιδέα”: Οι δυό τους στο ίδιο σανίδι δε χωρούσαν! Αν όμως ο ένας σκηνοθετούσε τον άλλον; Τρέχω και τους το λέω! Τσιμπήσανε!
Θα ήταν ο μόνος τρόπος να συνεργαστούν χωρίς να ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον. Ο Μινωτής θα σκηνοθετούσε τον Κατράκη “Οιδιποδα” κι ο Κατράκης θα σκηνοθετούσε το Μινωτη “Βασιλιά Ληρ”! Θα γινόταν χαμός! Ακόμα θα μιλούσαμε γι αυτές τις παραστάσεις! Ήμουνα τόσο χαρούμενη που τους είχα μαλακώσει! Θα περιμέναμε να τελειώσει η ταινία του Αγγελόπουλου το “Ταξίδι στα Κήθυρα” και μετά θα συναντιόμασταν για να συζητήσουμε τις Λεπτομέρειες! Όμως το “ταξίδι” αυτό ήταν μοιραίο! Στις 2 Σεπτεμβρίου του 84 η μεγαλύτερη φωνή του ελληνικού Θεάτρου σίγησε.
Έχετε παίξει στο θέατρο σημαντικούς ρόλους. Έχετε κάποιο απωθημένο καλλιτεχνικά; Ή νιώθετε γεμάτη;
Δεν έχω απωθημένο ρόλων!! Δόξα το Θεό στη μακρά και μεστή σταδιοδρομία μου έχω παίξει ρόλους σημαντικούς σε πάνω από 50 θεατρικά έργα. Έχω όμως απωθημένο … χώρων!! Πήγα στη ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ για να παίξω ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ!!! Αυτό είναι το απωθημένο μου!! Να ξαναπάω επιτέλους στο «σπίτι» μου, στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ από όπου ξεκίνησα, και να παίξω ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ. Και όχι, ποτέ δεν θα νοιώσω χορτάτη από το θέατρο.. Θέλω να πεθάνω στο σανίδι!!
Έχετε κάνει και πολλή τηλεόραση, αλλά έχουμε καιρό να σας δούμε σε κάποια σειρά. Είναι δική σας επιλογή αυτή η αποχή;
Αγαπώ την ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!! Άλλωστε αυτή με έκανε γνωστή από την αρχή της σταδιοδρομίας μου στο ευρύτερο κοινό! Η ΕΡΤ. Το μακρινό 1979!! Στην ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ του Πωλ Σκλάβου όπου έκανα την κατηγορουμένη. Μόλις είχα τελειώσει το Εθνικό! Έντονη η παρουσία μου στην Κρατική Τηλεόραση τα πρώτα χρόνια, με τελευταία μία από τις σημαντικότερες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, το ΧΑΤΖΗΜΑΝΟΥΗΛ, του Γιάννη Σμαραγδή!! Μετά ήρθε το ατύχημα που λέγαμε, όπου σώθηκα από θαύμα! Αυτό το ατύχημα με κράτησε έξω από τα καλλιτεχνικά δρώμενα για χρόνια.. Στην ιδιωτική τηλεόραση είναι λίγες οι συνεργασίες μου.. Όχι δεν είναι δική μου επιλογή αυτή η αποχή! Φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να με …. ξαναανακαλύψουν!! Θέλω πολύ να επανέλθω, ιδιαίτερα τώρα που πνέει ούριος άνεμος στα κανάλια!! Και που υπάρχουν εξαίσιοι ρόλοι για την ηλικία μου!!
Είχατε παίξει και στη Λάμψη του Νίκου Φώσκολου. Πώς βλέπετε το θέμα που προέκυψε πριν λίγο καιρό με τα παράπονα που εξέφρασε ο Χρήστος Πολίτης; Η δική σας συνεργασία και αίσθηση ποια ήταν;
Είχα παίξει σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους στη ΛΑΜΨΗ, σε τέσσερις ιστορίες, όπου ήμουν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα που σχετίζονταν με το Γιάνγκο Δράκο.. Το 1991, το 1994, το 1999 και το 2002. Με είχε καλέσει ο ίδιος ο Νίκος Φώσκολος που με είχε γνωρίσει το 1983 στην ταινία ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΕΝΟ στην οποία είχε γράψει το σενάριο.. Η συνεργασία μου με όλους ήταν άψογη!! Ο Χρήστος Πολίτης ήταν πάντα ευγενής και τυπικός. Δεν τον ξαναείδα από τότε. Δεν μπορώ να έχω άποψη για τις τωρινές δηλώσεις του.
Σας είχα ακούσει σε τηλεοπτική εκπομπή να ερμηνεύετε συγκλονιστικά το “Τζιβαέρι” και το “Γιάννη μου το μαντήλι σου”. Ποια είναι η σχέση σας με το τραγούδι;
Σας ευχαριστώ πολύ!! Η σχέση μου με το τραγούδι, όπως και με το θέατρο, είναι βαθειά ερωτική! Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, σχεδόν από την κούνια, τραγουδάω!! Παραδοσιακά τραγούδια που άκουγα από τη γιαγιά, τις θειάδες και τη μάνα μου και ύμνους που άκουγα από τον πατέρα και το θείο μου, που ήταν ψάλτες στην εκκλησία..
Μετά ακολούθησαν σχολικές χορωδίες, εκκλησιαστική χορωδία στα Γρεβενά, χορωδία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τραγούδι με την Έλλη Νικολαΐδου στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ένα συλλεκτικός διπλός δίσκος ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη με την EMI, ένα συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία ΠΟΛΥΓΚΡΑΜ, συναυλίες στη Γερμανία και το Ισραήλ, συνάντηση με το ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και ηχογράφηση του ηπειρώτικου ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΣΟΥ, συνάντηση με το Γιώργο Ζαμπέτα στο λαϊκό μιούζικαλ ΣΕΡ ΑΝΤΡΙΚΟΣ όπου τραγούδησα τρία ανέκδοτα τραγούδια του με τον ίδιο να με συνοδεύει με το μπουζούκι του!! Εθελούσια αποχώρηση από την Πόλυγκραμ για προσωπικούς λόγους αλλά και επειδή μου επέβαλαν να τραγουδάω κάθε βράδυ σε νυχτερινά κέντρα για να προωθήσω τους δίσκους που θα μου έκαναν!! Τέλος συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία ΛΥΡΑ και τον Αλέκο Πατσιφά, λίγο πριν φύγει από τη ζωή το 1983.
Από τότε αποφάσισα να τραγουδώ μόνο σε συνδυασμό με το Θέατρο!! Λατρεύω το παραδοσιακό τραγούδι και με θλίβει η βάρβαρη εμπορευματοποίησή του..
Πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει στο YouTube, χωρίς τη στήριξη κάποιας δισκογραφικής εταιρείας, ένα τραγούδι, το ΣΗΚΩ ΜΑΝΑ που πατάει στους δρόμους της Ηπειρώτικης Πεντατονίας, σε στίχους Γιάννη Φαλκώνη και μουσική ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑ ΧΑΛΚΙΑ, που με συνοδεύει με το κλαρίνο του!
Ακούστε το υπέροχο τραγούδι
Είστε, όμως και μία πετυχημένη αρχιτέκτων. Σίγουρα θα σας έχουν ρωτήσει αρκετές φορές, αλλά η μία ιδιότητα συμπληρώνει την άλλη; Ή είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι;
Είναι συνήθως η κλασσική ερώτηση από τα πρώτα μου βήματα. Όχι, η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ και το ΘΕΑΤΡΟ δεν είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Είναι ΤΕΧΝΗ και τα δύο!! Είναι ακριβώς ο ίδιος κόσμοw. Με διαφορετικό μέσο έκφρασηw. Και χρειάζονται και τα δύο χρόνο πολύ… Και αφοσίωση πολλή… Ίσως σε μια άλλη ζωή να έκανα μόνο ένα από τα δύο!! Και τότε θα έκανα πρωταθλητισμό!!
Διαβάστε επίσης
Ο Κώστας Γάκης στο Infowoman.gr: “Οι επίσημες βραβεύσεις στη ζωή μου ήρθαν σε σημεία κομβικά”
Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη μιλά στο Infowoman.gr: “Ηθοποιός δεν σημαίνει φως…”
Σχετικά Άρθρα
Google News