Η Αθηνά Μαυρομάτη στο Infowoman.gr: “Δεν έχω μετανιώσει ποτέ που έγινα ηθοποιός”

Η Αθηνά Μαυρομάτη είναι μία σπουδαία Κυρία του θεάτρου. Λίγα λεπτά να μιλήσεις μαζί της, καταλαβαίνεις γιατί το “Κυρία” είναι με “Κ” κεφαλαίο. Ευγενική και φιλική, σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα από την πρώτη στιγμή που θα μιλήσεις μαζί της.

Επειδή είναι μία ηθοποιός που θαυμάζω από μικρή, πριν τη συνέντευξη είχα ένα μικρό άγχος. Αλλά έφυγε αμέσως, από την πρώτη της κιόλας εγκάρδια “καλησπέρα”. Και καταλήξαμε να κάνουμε μια υπέροχη κουβέντα που ξεκίνησε από την εξαιρετική παράσταση, “Αντίο, Βερολίνο” μέχρι τα θέματα που μας απασχολούν ως κοινωνία. Και μέσα σε όλα, με ευγένεια μού απάντησε και γιατί δεν τη βλέπουμε τόσα χρόνια στην τηλεόραση, που μας έχει λείψει τόσο πολύ.

Η Αθηνά Μαυρομάτη, αυτή την περίοδο συμπρωταγωνιστεί στην παράσταση, “Αντίο, Βερολίνο” στο Αγγέλων Βήμα. Πρόκειται, για τον γενικό τίτλο σειράς διηγημάτων του Christopher Isherwood, έργου σχεδόν αυτοβιογραφικού – καθρέφτη του Βερολίνου στις αρχές της δεκαετίας του ΄30, όταν εκεί εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού.

Μάλιστα, σε αυτές τις ιστορίες του Christopher Isherwood, βασίστηκε η σπουδαία ταινία των οκτώ Όσκαρ με τίτλο «Καμπαρέ». Η Αθηνά Μαυρομάτη στην παράσταση υποδύεται τη Φροϊλάιν Σραίντερ, τη σπιτονοικοκυρά που υποστηρίζει όποιον της λέει πως θα φέρει πίσω τον νόμο και την τάξη.

Το Infowoman.gr, με αφορμή την παράσταση μίλησε μαζί της.

Το “Αντίο, Βερολίνο”  είναι ένα έργο επίκαιρο; Υπάρχουν κοινά στοιχεία σήμερα με το Βερολίνο του ’30;

Δυστυχώς, έχει κάποια στοιχεία που τα συναντάμε και σήμερα. Παγκόσμια. Η οικονομική κρίση, τα προβλήματα δυστυχώς πολλές φορές οδηγούν τον κόσμο στα άκρα, είτε στα δεξιά, είτε στα αριστερά.

Στο Βερολίνο την εποχή εκείνη είδαμε πως τα κοινωνικά προβλήματα, η κρίση, το πολιτικό σκηνικό, δημιούργησε ένα πρόσφορο έδαφος για την άνοδο του ναζισμού. Και βλέπουμε σήμερα στην Ευρώπη να επαναλαμβάνεται το σκηνικό με ακραία κόμματα να ανεβαίνουν στην εξουσία, όπως η Μελόνι στην Ιταλία.

Ακριβώς, δυστυχώς έτσι είναι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στην Ελλάδα δυστυχώς φτάσαμε κάποια στιγμή και είχαμε στη Βουλή ένα τέτοιο κόμμα. Ελπίζω να μην επαναληφθεί αυτό.

Στις δημοσκοπήσεις βλέπουμε το κόμμα του Κασιδιάρη για παράδειγμα να έχει ένα ποσοστό που οριακά τον φέρνει στη Βουλή. Και λες μα πώς γίνεται αυτό; Τι σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι;

Γίνεται με την έννοια ότι ο κόσμος δεν ξέρει πώς να ψηφίσει. Είναι η απογοήτευση και η άγνοια που τους σέρνουν και δεν ξέρουν ακριβώς αυτοί που ψηφίζουν αυτά τα κόμματα, πού μπορεί να εξελιχθεί. Και πάνε και ψηφίζουν από θυμό και αγανάκτηση. Δεν σκέφτονται τι συνέπειες θα έχει. Όταν ψηφίζουμε θα πρέπει να σκεφτόμαστε και το αύριο όχι μόνο το σήμερα. Όχι μόνο ότι περνάω εγώ καλά. Να μας νοιάζει το αύριο των παιδιών, στα εγγόνια τι θα αφήσεις. Χρειάζεται πάρα πολύ σύνεση όταν είσαι απογοητευμένος και αγανακτισμένος όταν ψηφίζεις. Δεν μπορείς να πηγαίνεις και να ψηφίζεις έτσι, εν θερμώ.

Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι… “από τον χειρότερο, στον κακό”

Ακριβώς. χρόνια τώρα. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν έτσι. Απλά κάποια στιγμή, η δήθεν οικονομική άνεση, η επιφανειακή, έκανε τους ανθρώπους να λένε “ωραία περνάω μωρέ, εντάξει”. Χωρίς να σκέφτονται το παρακάτω. Κι έτσι φτάσαμε στο χάλι της πτώχευσης.

Μάθαμε από την περίοδο της οικονομικής κρίσης;

Δεν ξέρω αν μάθαμε. Αλλά αυτοί που σίγουρα δεν έχουν μάθει εντελώς είναι οι πολιτικοί μας.

Υπηρετείτε το θέατρο υποδειγματικά και πιστά εδώ και πολλά χρόνια. Πώς βλέπετε την υπόθεση με το Προεδρικό Διάταγμα και την υποβάθμιση των πτυχίων των καλλιτεχνών;

Ήταν μία μέση λύση εδώ και χρόνια. Ποτέ δεν ήταν κανονική πάντα υπήρχε πρόβλημα, και είναι από εκείνα τα προβλήματα που τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι, και δυστυχώς βγαίνουν κάποια στιγμή στην επιφάνεια. Και τώρα βγήκε γιατί παράγινε το κακό με το διάταγμα. Δεν ξέρω πώς θα βρεθεί λύση. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποια καλή θέληση από πλευράς κυβέρνησης για να λυθεί. Αν ήταν θα το είχαν κάνει. Φοβάμαι πως θα μείνει πάλι έτσι. Και πόσο απεργία να κάνεις και πόσο να φωνάξεις. Δεν μπορούν να κλείνουν και συνεχώς τα θέατρα, γιατί είναι που είναι χάλια η κατάσταση τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν βλέπω πάντως καμία διάθεση από πλευράς κυβέρνησης.

Η αλήθεια είναι πως τα θέατρα την περίοδο της πανδημίας ήταν κλειστά και ως κλάδος έχετε υποφέρει πολύ.

Ακριβώς. Από πριν τα θέατρα αντιμετώπιζαν πρόβλημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση, που κόπηκαν και τα εργατικά εισιτήρια, τα οποία αποτελούσαν και αυτά μία σημαντική βοήθεια. Μετά ήρθε ο κορονοιός, ακολούθησαν τα οικονομικά προβλήματα… και όταν κάποιος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, το θέατρο δεν είναι το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξει να καλύψει, όταν έχει το σούπερ μάρκετ, .

Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές θεατρικές παραστάσεις, είναι καλό;

Λίγο μπερδεύεται ο κόσμος με τις παραστάσεις, ομολογώ. Όμως, από την πλευρά των ηθοποιών και του θεάτρου είναι πολύ καλό που υπάρχουν πολλές παραστάσεις. Και ειδικά για τα νέα παιδιά που συμμετέχουν σε μικρές σκηνές, είναι πολύ καλό γιατί θα αποκτήσουν την εμπειρία και με τη βοήθεια τη δική μας. Μεγάλες παραγωγές δεν γίνονται πλέον, οπότε είναι καλό που υπάρχουν μικρές σκηνές. Το θέατρο είναι πάρα πολύ ωραίο και μακάρι οι άνθρωποι να έβλεπαν παραπάνω θέατρο.

Έχουμε και πολλές σειρές στην τηλεόραση. Αλλά έχουμε και πολλά χρόνια να σας δούμε. Ήταν επιλογή σας να απέχετε;

Δεν είμαι πολύ της τηλεόρασης, δεν την κυνήγησα ποτέ την τηλεόραση. Δεν μου αρέσω και πολύ στην τηλεόραση (γέλια).

Κάποια από τις σειρές που θα θέλατε να συμμετέχετε;

Δεν παρακολουθώ και πολύ τηλεόραση. Λίγο στην εποχή του κορονοϊού παρακολούθησα τις Άγριες Μέλισσες και μου άρεσε πάρα πολύ. Τώρα, είναι και ο χρόνος, το θέατρο, δεν είμαι πολύ στο σπίτι δεν προλαβαίνω. Αλλά γίνονται ωραίες δουλειές και χαίρομαι και θέλω να βλέπω και νέους ανθρώπους.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε και ηθοποιούς του θεάτρου στην τηλεόραση

Βεβαίως κι έτσι πρέπει. Αυτό μόνο οι ηθοποιοί της τηλεόρασης και μόνο του θεάτρου, ήταν κακό. Αρκεί να μην γίνεται δημόσιο-υπαλληλίκι. Να πιάνουμε το ένα σήριαλ και να αφήνουμε το άλλο. Βέβαια, είναι και το οικονομικό και πρέπει να δουλέψουν. Εγώ χαίρομαι που υπάρχουν πολλές σειρές και μπορούν να δουλεύουν οι ηθοποιοί. Αρκεί να πληρώνονται.

Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, θα γινόσασταν ξανά ηθοποιός;

Ναι, δεν το έχω μετανιώσει ποτέ. Έχω περάσει πολύ ωραίες στιγμές στο θέατρο και δεν ξέρω αν άλλη δουλειά θα μου χάριζε αυτές τις στιγμές. Είχα και κακές στιγμές, αλλά έχω περάσει εκπληκτικές στιγμές. Δεν το έχω μετανιώσει, όχι.

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα στο θέατρο;

Θα έλεγα στα νέα παιδιά ότι θα πρέπει να το αγαπούν πάρα πολύ για να το κάνουν. Δεν είναι μέση λύση, να κάνουμε λίγο από αυτό, λίγο από το άλλο. Θέλει μεγάλη αγάπη για να το ακολουθήσεις γιατί οι δυσκολίες είναι πολλές.

Συντελεστές παράστασης

Θεατρική διασκευή – Επιλογή δραματολογίου: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα- Καλογήρου

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Σταμάτης Μπαντούνας

Πρωτότυπη μουσική: Φάνης Κακοσαίος

Σκηνικά: Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Κοστούμια: Σταμάτης Μπαντούνας, Αγγελική Δημητροπούλου

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάιρα Ξύδη

Φωτογραφίες – teaser: Λάμπρος Ρουμελιωτάκης

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Τους ρόλους της παράστασης ερμηνεύουν οι:

Χάρης Ηλιάδης: Κρίστοφερ Ίσεργουντ

Μάρδη Μηλιαρά: Σάλλυ Μπόουλς

Κωνσταντίνος Τσιούγκος: Φριτς

Αιλιάνα Μαρκάκη: Νατάλια Λαντάουερ

Γιώργος Ζώης: Κλάιβ

Στον ρόλο της Φροϊλάιν Σραίντερ η Αθηνά Μαυρομάτη.

Διαβάστε επίσης

Η Ειρήνη Γαντερί στο Infowoman.gr: “Δυστυχώς στην κοινωνία μας το “κλάμα” είναι μεγάλο ταμπού”

Η θεραπεύτρια Αννίκ Μπρόφμαν στο Infowoman.gr: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη: “Η κινητήριος δύναμή μας δεν είναι ο ορθολογισμός αλλά το συναίσθημα”