Καινούργιες (ή σχετικά πρόσφατες, τέλος πάντων) κυκλοφορίες και ένα σχεδόν ήδη κλασικό για τις αναγνώσεις και τα ξεφυλλίσματα των σύντομων διακοπών της εποχής.
Γράφει η Γεωργία Δρακάκη
Ίσως βρίσκετε λιγάκι φορτικές και αγχωτικές, πια, όλες τις λίστες των βιβλιοπροτάσεων που δημοσιεύονται κατά καιρούς στα sites και τα περιοδικά. Δεν σας αδικώ. Είναι λογικό να σκέφτεστε ότι έχετε ακόμα ένα βάρος, μια σχεδόν υποχρέωση, αυτήν του διαβάσματος και μάλιστα, στις διακοπές. Ότι αν δεν διαβάσετε και μόνο δείτε τηλεόραση ή φάτε και κοιμηθείτε αφού σκρολάρετε με την ησυχία σας στο Tik Tok δεν θα είστε σωστές.
Σας απολογούμαι αν αυτό το κείμενο, από τον τίτλο του και μόνο σας άγχωσε. Σας υπόσχομαι, μιας που τελικά άγχος ξε-άγχος, ότι αυτό το θέμα ΔΕΝ είναι διαφημιστικό, ότι έχω ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ διαβάσει τα βιβλία για τα οποία σας γράφω και ότι, όποιο κι αν επιλέξετε, θα ικανοποιηθείτε. Μπορεί να μην τρελαθείτε/συγκινηθείτε/κλάψετε/εμπνευστείτε με τον ίδιο τρόπο και ένταση που τρελάθηκα/συγκινήθηκα/έκλαψα/εμπνεύστηκα εγώ, αλλά το καλό βιβλίο, ρε γαμώτο, δεν είναι δα και τόσο υποκειμενικό θέμα, στην τελική.
1. Και Εγένετο Φως, Στέφανος Αλεξιάδης, εκδόσεις Μίνωας
Δύο έφηβοι εξαφανίζονται. Ένα στοιχείο μένει πίσω: μια θήκη κινητού τηλεφώνου με έναν κίτρινο αρκούδο. Στους τοίχους βρίσκονται γραμμένες λέξεις από μια απεγνωσμένη Περσεφόνη που ψάχνει τρόπο να γλιτώσει. Ποιος είναι ο άνθρωπος πίσω από τον κίτρινο αρκούδο; Ένα αστυνομικό θρίλερ με πολύ συναίσθημα και ανάγλυφη ψυχογράφηση των ηρώων. Κανένα κλισέ, καμία προβλεψιμότητα, κάθε σελίδα και μια κομμένη ανάσα. Το διάβασα μέσα σε μία νύχτα. Ο Αλεξιάδης κεντάει. Είναι, κυριολεκτικά, το next big thing της εγχώριας παραγωγής καλών θρίλερ. Εύχομαι και στο Netflix.
2.Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες, Ντέλια Όουενς, εκδόσεις Δώμα
Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, από τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει. Είχα χρόνια να ταυτιστώ τόσο με μια ηρωίδα και να την λατρέψω κυριολεκτικά. Η Κάια με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες. Για την ταινία, δεν ξέρω, δεν την έχω δει ακόμα-διάφοροι φίλοι με αποτρέπουν. Θα την δω γιατί αδημονώ να ξανασυναντήσω την Κάια και τους άλλους ήρωες του έργου να αναμετρώνται με την ομορφιά και την δυσκολία της ζωής. Έκλαψα πολύ με αυτό το βιβλίο.
3. Θύελλα και Ορμή, Χρύσανθος Ξάνθης, εκδόσεις Λογότυπο
Τι συμβαίνει όταν η θύελλα μετασχηματίζεται σε ορμή; Πόσο βαρύς μπορεί να είναι ένας φάκελος που κλείνει ένα γράμμα; Ποια ομπρέλα προφυλάσσει από έναν κατακλυσμό συναισθημάτων; Σωκράτης, Τάκης, Μάνια, Γουάιτ, Ούρλικε, Πέτρα. Αυτοί είναι μερικοί από τους ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε αυτήν τη νουβέλα που είναι γεμάτη τρυφερότητα, εξυπνάδα, χιούμορ και οξυδέρκεια. Η φράση “Όλα θα πάνε καλά! Το μπλε δεν τελείωσε!” πόση αισιοδοξία, τελικά, μπορεί να χαρίσει; Κι αν αποδεχτούμε την θηλυκή πλευρά των πραγμάτων, πόσες ιδέες, ικανές να αλλάξουν τον κόσμο, μπορούν να γεννηθούν; Η πένα του χαρισματικού εκδότη του περιοδικού Η Πόλη Ζει αποκαλύπτει έναν αιώνιο που δεν χόρτασε ακόμα τη νιότη, τον έρωτα, την ζωή. Περήφανη που είχα διαβάσει το έργο πριν καν αυτό τυπωθεί στο χαρτί.
4. Εσωστρέφεια, Κυριάκος Αθανασιάδης, εκδόσεις Bell
Ο κόσμος μας λατρεύει την εξωστρέφεια και εμπιστεύεται με κλειστά μάτια τους εξωστρεφείς. Και όμως: σχεδόν όλα όσα έχουμε, όλα όσα αγαπάμε, όλα όσα έχουμε κατακτήσει, είναι προϊόν της σκέψης, του μόχθου και του ταλέντου εσωστρεφών ανθρώπων. Η εσωστρέφεια είναι η πηγή της δημιουργικότητας και της γαλήνης. Της τέχνης και των ανακαλύψεων. Των βιβλίων, και των μεγάλων και μικρών αφηγήσεων. Είναι η ταπισερί που πάνω της υφαίνεται η ζωή μας. Είναι μια υπερδύναμη. Έτσι πιστεύει και έτσι υποστηρίζει ο πολυγραφότατος, sui generis Κυριάκος Αθανασιάδης που ακροβατεί ανάμεσα στον εσωτερικό μονόλογο, την δοκιμασμένη συνταγή ‘’βιβλίου αυτοβοήθειας’’ και το podcast-σε-γραπτή-μορφή αν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο. Βιβλίο που κάνει και για δώρο σε κάποιον αγαπημένο σας εσωστρεφή άνθρωπο! Απολαυστικότατο.
5. Αν είχαμε παντρευτεί, θα γεννούσαμε τον Κωστή Παλαμά, Γλυκερία Μπασδέκη, εκδόσεις Τηλέγραφος
Γιατί η ποίηση συγκινεί
Και τους σκύλους ακόμα
Γιατί η ποίηση κάνει απόψυξη στην καρδιά
Κι άνθρωποι ζώα φυτά κτίρια αυτοκίνητα
Κλαίνε από αγάπη
Αυτά γράφει (μεταξύ άλλων) στο ομότιτλο ποίημά της η Μπασδέκη η μία και μοναδική. Καταφέρνει να μας χαρίσει μια ποιητική συλλογή σκέτη λύτρωση, γεμάτη σαρκασμό, ρομαντζάδα, απλότητα και νοστιμιά. Σαν μια μπουκιά από το αγαπημένο φαγητό της καθεμιάς μας. Όνειρο.
Διαβάστε επίσης:
«Η κίτρινη ταπετσαρία»: Ένα έργο – φόρος τιμής για το φεμινιστικό κίνημα στο Θέατρο Αλκμήνη
Ο Αρης Μπινιάρης σκηνοθετεί τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο στη “Δίκη” του Κάφκα
Google News