Νικολίτσα Ντρίζη, πώς μπορεί η γυναίκα ηθοποιός να ενδυναμωθεί μέσα από το θέατρο;

Ο ταλαντούχος ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα παρουσιάζει στη σκηνή του ΚΕΤ τον μονόλογο «Πες της» με την εξαιρετική ηθοποιό Νικολίτσα Ντρίζη.

Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου.

Η ηθοποιός Νικολίτσα Ντρίζη μιλά για τον ρόλο της -και όχι μόνο- στο Infowoman.

Διαβάστε τη συνέντευξη στο Infowoman:

Ποια ήταν η πιο δύσκολη πρόκληση που αντιμετωπίσατε ερμηνεύοντας τον χαρακτήρα της κούριερ στην παράσταση “Πες της”; Υπήρξε κάποια στιγμή που δυσκολευτήκατε να συνδεθείτε με τον χαρακτήρα;

Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να συνδεθώ, αντίθετα την ηρωίδα του Χρήστου Οικονόμου από τις πρώτες σελίδες αισθάνθηκα ότι την ήξερα, αυτή η έντονη αίσθηση οικειότητας απάλυνε τις όποιες δυσκολίες. Η μεγάλη πρόκληση είναι να μεταφερθεί αυτή η αίσθηση και στους θεατές, να αναγνωρίσουν στην ηρωίδα αλλά και στους ανθρώπους που συναντά, πράγματα δικά τους.

Η παράσταση βασίζεται σε ένα διήγημα του Χρήστου Οικονόμου και παρουσιάζει τις διάφορες ιστορίες ανθρώπων που συναντά η ηρωίδα. Πώς προσεγγίσατε την πολυπλοκότητα αυτών των ιστοριών και πώς τις ενσωματώσατε στην ερμηνεία σας;

Νομίζω συνέβει το αντίθετο, εγώ ενσωματώθηκα στις ιστορίες. Είναι βαθιά ανθρώπινες και αντικατοπτρίζουν τη ζωή μας σήμερα, άλλοτε σκληρή, τρυφερή, αστεία, δραματική ή παράλογη, και η εναλλαγή τους είναι καταιγιστική , όπως ακριβώς η καθημερινότητα μας. Στόχος σε κάθε παράσταση είναι να παρασύρομαι απ ́ αυτόν τον καταιγισμό και το περιεχόμενο των ιστοριών.

Ο ρόλος σας απαιτεί μια έντονη συναισθηματική φόρτιση, καθώς η ηρωίδα ακούει και καταγράφει τον πόνο και τη μοναξιά των άλλων. Πώς καταφέρατε να διαχειριστείτε αυτή την ένταση, διατηρώντας ταυτόχρονα μια αυθεντική παρουσία στη σκηνή;

Είμαι απλά το μέσο, όπως κάθε ηθοποιός, ο δίαυλος, μεταξύ των ιστοριών και των ανθρώπων που θα τις ακούσουν. Η συναισθηματική φόρτιση δεν είναι αυτοσκοπός, η όποια ένταση σκηνική, διαχειρίζεται όταν έχει στόχο να συνομιλήσουν οι άνθρωποι πουν συναντά η ηρωίδα, με το πόνο και τη μοναξιά που φέρουν, με τους ανθρώπους που παρακολουθούν.

Ο ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης κάνει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με αυτό το έργο. Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές στιγμές συνεργασίας σας μαζί του κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης; Πώς σας βοήθησε να αναδείξετε τον χαρακτήρα σας;

Η εμπιστοσύνη ήταν εξ ́ αρχής στρωμένο χαλί, και συνεργασία μας ήταν πολύ όμορφη. Ήταν συγκινητικό όταν διαπιστώναμε ότι είμαστε σε κοινή γραμμή, ότι σκεφτόμασταν ταυτόχρονα το ίδιο. Η προσωπική σχέση που δημιούργησε με το κείμενο, τροφοδοτούσε μονίμως και τη δική μου, και η σκηνική διαδρομή που με οδηγούσε να πάρω από ιστορία σε ιστορία, ο κόσμος που έφτιαξε, μου ξεδιάλυναν το εσωτερικό τοπίο της ηρωίδας.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχετε αποκομίσει από την πορεία σας στον χώρο του θεάτρου, και πώς αυτό έχει επηρεάσει την προσέγγισή σας στη δουλειά σας;

Είναι μια πολύ επισφαλής απασχόληση το θέατρο, αν το αγαπάς, αγαπάς εν τέλει και τον τρόπο ζωής που σου προσφέρει. Γεμάτη ανασφάλεια αλλά παράλληλα πολύ «ανοιχτή» στο τι μπορεί να συναντήσεις στο διάβα σου. Πολλές φορές αντιμάχονται η ανασφάλεια και αυτή η ανοιχτωσιά, προσπαθώ -δεν είναι πάντα εύκολο, και στη ζωή και στη δουλειά μου να κερδίζει η δεύτερη, αυτή που σε πάει μπροστά.

Πώς πιστεύετε ότι η γυναίκα ηθοποιός μπορεί να ενδυναμωθεί μέσα από το θέατρο, και ποιο ρόλο παίζει η γυναικεία παρουσία στη σκηνή στην αλλαγή των κοινωνικών αντιλήψεων και στερεοτύπων;

Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να υπενθυμίζουμε σε όλες τις γυναίκες, ξανα και ξανά, δυστυχώς, μέσω της τέχνης μας να μη φοβούνται. Να μη φοβούνται να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και την ίδια τη ζωή τους. Είναι πολύ λυπηρό και απαραίτητο ταυτόχρονα, να μιλάμε ακόμα και σήμερα για διεκδίκηση. Η ενδυνάμωση μέσα από το θέατρο είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές συμβαίνει όταν ανοίγεται ο δρόμος να ακούσουμε το βαθύτερο αλάνθαστο ένστικτο μας που αποζητά μια κοινωνία ισότιμη και δίκαιη απέναντι σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλου, χρώματος ή σεξουαλικού προσανατολισμού.

Διαβάστε επίσης:

Νίκη Σαλπαδήμου, τι σημαίνει για σένα “γράφω βιβλία”;

Με αφορμή την παράσταση (π)ending, Νατάσσα Αραμπατζή, μπορεί μια κούνια να σε κρατήσει… στον αέρα της αναμονής;