Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Χρόνης Μπότσογλου, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ζωγράφους, χαράκτες και γλύπτες.
Γεννήθηκε το 1941 στη Θεσσαλονίκη και μετά το γυμνάσιο σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1965) στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη.
Στα φοιτητικά του χρόνια έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών (1964), με έργα που φανέρωναν επιρροές από τον Γιώργο Μπουζιάνη.
Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι (1969-1972, με κρατική υποτροφία), ενώ σε αυτό το διάστημα η ζωγραφική του έγινε πιο ρεαλιστική και συνδέθηκε με την πολιτική του στράτευση.
Την περίοδο 1971-1973 στην Ελλάδα, συμμετείχε στην ίδρυση της ομάδας “Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές”, με τους Γιάννη Βαλαβανίδη, Κλεοπάτρα Δίγκα, Kυριάκο Κατζουράκη και Γιάννη Ψυχοπαίδη. Παρουσιάζουν την πρώτη έκθεση τους στο Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε (Μάρτιος 1972) με έργα που είχαν πολιτικά μηνύματα την περίοδο της δικτατορίας και η οποία είχε μεγάλη επιτυχία.
Η συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες είχε ξεκινήσει πριν από τη δικτατορία, όταν ήταν μέλος στην “Ομάδα Τέχνης Α” και συνεργαζόταν με την εικαστική ομάδα του περιοδικού “Επιθεώρηση Τέχνης”.
Πραγματοποίησε περισσότερες από 30 ατομικές εκθέσεις κυρίως στην Ελλάδα, και συμμετείχε σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός της χώρας.
Η έκθεση με τα Ερωτικά που συζητήθηκε πολύ
Το 2011 παρουσίασε στην Αθήνα τη συλλογή του «Ερωτικά», αποτελούμενη από ακουαρέλες, ανάγλυφα σε μπρούτζο και σχέδια με γραφίτη με θέμα την ερωτική πράξη. Η έκθεση αυτή συζητήθηκε για το προκλητικό περιεχόμενό της.
Η πιο πρόσφατη ατομική έκθεση έργων του έγινε στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 2013 και περιελάμβανε τοπογραφίες, γεγονός που ξάφνιασε τους κριτικούς.
Έγραψε σε εφημερίδες και περιοδικά άρθρα για την τέχνη, ενώ εξέδωσε τρία βιβλία: Ημερολόγια ταξίδια (εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 1994), Ψευτοδοκίμια (εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000) και Το χρώμα της σπουδής (εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2005). Εξέδωσε επίσης μία ποιητική συλλογή με τίτλο Σπουδή στο μαύρο (εκδόσεις Περίτεχνον, Αθήνα 1998).
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, στην Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος, στο Μουσείο Φρυσίρα, στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου καθώς και σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Χρόνης Μπότσογλου με δικά του λόγια…
«Nιώθω ολοκληρωμένος σαν άνθρωπος και τυχερός, αφού κατάφερα τα περισσότερα από όσα επιθυμούσα. Δεν έπαψα ποτέ να είμαι ανοιχτός σε γνώσεις, ιδέες, αναζητήσεις, εμπειρίες. Μεγαλώνοντας κανείς, βέβαια, εμφανίζει και προβλήματα υγείας. Ου γαρ έρχεται μόνον, που λένε. Έχω μια αρθρίτιδα που με ταλαιπωρεί καιρό τώρα, τιμόνι στο χέρι δεν μπορώ να πιάσω. Δεν το χρειάζομαι πια, όμως. Ούτε να ξαναγινόμουν νέος, ούτε να ζούσα πάλι απ’ την αρχή θα ήθελα. Φτάνει τόσο. Ζωή κι αυτή, ε;»
«Ενας ζωγράφος είναι ζωγράφος ακόμη κι όταν δεν ζωγραφίζει. Ακόμη κι όταν κάνει έρωτα, κι όταν κοιμάται. Οχι γιατί προτιμά χρωματιστά προφυλακτικά ή ονειρεύεται πολύχρωμα όνειρα, αλλά γιατί έμαθε να ζει σπουδάζοντας την τέχνη του, και μέσα από αυτή τη σπουδή του έμαθε της ζωής τα πράγματα».
«Εγώ είμαι ζωγράφος, τα γραφτά μου είναι παράλληλες σημειώσεις στη ζωή μου και κάποιες σκέψεις μου»
«Ο μόνος τρόπος να επιζήσει μια κοινωνία είναι να πεθάνει το παλιό και να γεννηθεί το καινούργιο, με σταδιακές διεργασίες ή συγκρούσεις»
«Τα σώματα τότε ξεκουράζονται και η επικοινωνία αποκτά άλλη διάσταση, λέγονται πράγματα που δεν μπορείς να πεις άλλη στιγμή»…
Ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του
Πριν από λίγες εβδομάδες στο Γαλλικό Ινστιτούτο, αλλά και τον κινηματογράφο Δανό προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ – φόρος τιμής στον ζωγράφο που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης τέχνης στη χώρα μας και έναν από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς.
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Χρόνης Μπότσογλου» φέρει την σκηνοθετική υπογραφή του Φρέντυ Βιανέλλη
Ο σπουδαίος ζωγράφος επιβεβαιώνει με κάθε του κίνηση ότι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης τέχνης στη χώρα μας και έναν από τους κορυφαίους ζωγράφους της μεταπολεμικής γενιάς και πρόσωπο «κλειδί» στην αναδιοργάνωση της ΑΣΚΤ (ως καθηγητής και πρύτανης) τη δεκαετία του’90.
Συνοδοιπόροι σε αυτή την σπάνια καταγραφή είναι οι ομότεχνοί του, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιώργος Χουλιαράς, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης και ο συλλέκτης Σωτήρης Φέλιος.
Διαβάστε επίσης:
4+1 κοντινές αποδράσεις με το αυτοκίνητο για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας
Lebensraum: Το μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη του Θανάση Τριαρίδη στο Faust
Χάνομαι γιατί ρεμβάζω: Νέο βιβλίο-CD πάνω σε στίχους Ελλήνων Ιαμβογράφων
Σχετικά Άρθρα
Google News