Την περασμένη Παρασκευή άνοιξε την αυλαία του το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου με δυο παραστάσεις. “Επτά επί Θήβας”, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις στο μεγάλο θέατρο της Αρχαίς Επιδαύρου και “Μήδεια” του Δημήτρη Καραντζά στο μικρό.
Είχα, λοιπόν, και εγώ την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια εξ αυτών και συγκεκριμένα τη “Μήδεια”. Και μπορεί η αρχή του ταξιδιού μου να ήταν επεισοδιακή, η ανταμοιβή όμως ήρθε και άξιζε κάθε ταλαιπωρία.
Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο θέατρο όλα προμήνυαν πώς ό,τι επακολουθούσε θα ήταν ιδιαίτερο – σίγουρα, πάντως δεν περίμενα μια “Μήδεια” να δίνετε τόσο ξεκάθαρα από άνδρες.
Πριν ακόμα μπούμε στον χώρο του θεάτρου 3 άνδρες στέκουν πίσω από τη σκηνή. Ντυμένοι επίσημα με μαύρα κοστούμια δε θυμίζουν σε τίποτα πρωταγωνιστές αρχαίας τραγωδίας. Όταν πια και ο τελευταίος θεατής έχει πάρει τη θέση του, ο φωτισμός αλλάζει και εκείνοι έρχονται στο προσκήνιο.
Στο κέντρο της σκηνής ένα μικρό δέντρο φωτισμένο και γύρω του υφάσματα -συμβολισμός για τα παιδικά πτώματα. Όταν ξεκινούν την αφήγηση, γιατί έτσι ξεκίνησε η ιστορία, οι φωνές τους μπερδεύονται. Δεν ξεχωρίζεις απόλυτα ποιος λέει τι. Σε πολύ λίγο όμως όλο αυτό ξεδιαλύνει.
Ο Χρήστος Λούλης ως Ιάσον, ο Γιώργος Γάλλος ως Μήδεια και ο Μιχάλης Σαράντης ως χορός, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Καραντζά, αποδίδουν άψογα το δράμα και τον πόνο που επικρατεί στο θολωμένο μυαλό της Μήδειας, η οποία μπροστά στον πόνο και τον εξευτελισμό που της προκάλεσαν δεν υπολογίζει ούτε τη ζωή των παιδιών της.
Μεταξύ των ηθοποιών η επαφή είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Τα σώματά τους βρίσκονται με μαθηματική ακρίβεια το ένα μακριά από το άλλο . Μόνο λίγες αγκαλιές και αυτές χωρίς βαθύ συναίσθημα.
Μάλιστα το έργο εξελίσσεται κατά κύριο λόγο με χαμηλό φωτισμό. Και μόνο προς το τέλος ο “ήλιος” λάμπει ξανά. Και οι ηθοποιοί ανεβάζουν περισσότερο τον τόνο της φωνής τους, κλείνοντας με τη φράση του Μίλλερ «θέλω τον κόσμο να κόψω στα δυο, να κατοικήσω στο κενό ανάμεσα εγώ ούτε γυναίκα ούτε άνδρας»…
Στην υπόκλιση το κοινό χειροκροτούσε εξτασιασμένο. Η παράσταση είχε πετύχει το σκοπό της. Είχαμε όλοι γίνει άλλωστε κοινωνοί μια ξεχωριστής θεατρικής εμπειρίας…
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Καραντζάς, Θεοδώρα Καπράλου
Μουσική: Ανρί Κεργκομάρ
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Καπράλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Δημήτρης Αγγέλης
Έπαιξαν: Γιώργος Γάλλος (Μήδεια), Χρήστος Λούλης (Ιάσων, Κρέοντας, Παιδαγωγός, Αιγέας,), Μιχάλης Σαράντης (Χορός, Άγγελος,Τροφός)
***Η παράσταση παρουσιάστηκε το Σαββατοκύριακο (30-06/01-07) στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017.
Σχετικά Άρθρα
Google News