Αρχική > Culture > Perfetta: Ένα τολμηρό έργο για τη σύγχρονη γυναίκα

Perfetta: Ένα τολμηρό έργο για τη σύγχρονη γυναίκα

Culture

Από

3 Φεβρουαρίου 2025

Ο έμμηνος κύκλος κρατάει τέσσερις εβδομάδες.

Τέσσερα είναι και τα κεφάλαια της ιστορίας μου.

Τέσσερις εβδομάδες, τέσσερις ξεχωριστές φάσεις

που διαχωρίζουν κάθε μήνα τη ζωή μιας γυναίκας.

Η Perfetta (Η Τέλεια), ένα από τα πιο αγαπημένα θεατρικά κείμενα της Ιταλίας, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, σε σκηνοθεσία της Δώρας Παρδάλη. Το τολμηρό κωμικό θεατρικό έργο του Mattia Torre δε διστάζει να φέρει στο προσκήνιο ένα θέμα τόσο φυσικό και όμως λίγο συζητημένο: την περίοδο μιας γυναίκας. Παράλληλα, αποτελεί μία καυστική κοινωνική σάτιρα, θίγοντας φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο.

Η παράσταση είναι η αφήγηση μιας “κανονικής” γυναίκας, με μία “κανονική” ζωή, σε τέσσερις διαδοχικές Τρίτες ενός μήνα. Πωλήτρια αυτοκινήτων, μητέρα, σύζυγος, φίλη, η ηρωίδα βρίσκεται σε κάθε μια από αυτές τις Τρίτες σε διαφορετική φάση του κύκλου της. Οι σταθερές της συνήθειες την οδηγούν σε διαφορετικές σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις, με άκρως κωμικά αποτελέσματα. Η Perfetta μιλάει με ειλικρίνεια, ευαισθησία και χιούμορ, χωρίς καθόλου απολογητική διάθεση, για την εμπειρία της γυναίκας, ομολογώντας πως «οι ημέρες μου είναι όλες ίδιες, αλλάζω μόνο εγώ».

Το έργο του Torre, όμως, δεν αφορά μόνο τη γυναικεία ταυτότητα. Η Perfetta κινείται σε έναν κόσμο πολυσύνθετο, όπου κυριαρχούν η ταξική και κοινωνική ανισότητα,η αναλγησία, η μάχη για επιβίωση, ο εργασιακός ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση και η κρατική αδιαφορία. Ζητήματα που αναγνωρίζουμε και στη δική μας σύγχρονη πραγματικότητα. Η Perfetta λοιπόν είναι μία από εμάς.

Όπως λέει η σκηνοθέτης: «Η ηρωίδα του Mattia Torre, μοιράζεται ανοιχτά όλες αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και στην καθημερινότητά της, οι οποίες απαιτούν από εκείνη να ανταπεξέρχεται σε απαιτήσεις και στόχους “γραμμικούς”. ‘’Εγώ όμως θέλω να είμαι κυκλική, εγώ είμαι σαν το φεγγάρι", ισχυρίζεται. Κράτησα αυτήν τη φράση του έργου στη σκέψη μου για πολύ καιρό αφότου το διάβασα, σκεπτόμενη πόσο μακριά είμαστε πολύ συχνά οι άνθρωποι από έναν κυκλικό ή ολιστικό τρόπο σκέψης.

Αντιθέτως, διαγράφουμε μια πορεία γραμμική που στέκεται μόνο στα αποτελέσματα και μοιάζει να αγνοεί βασικά κομμάτια της φύσης και ίσως τελικά της ίδιας της ζωής. Σε έναν κύκλο όμως, στο τέλειο σχήμα όπως συνηθίζεται να τον αποκαλούν, δεν υπάρχει αρχή και τέλος, όλα είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Κάθε προχώρημα είναι απόρροια αλληλεπίδρασης και κάθε κύκλος περιέχει και περιέχεται σε άλλους κύκλους. Μπορούμε λοιπόν να μάθουμε κάτι για τη ζωή έχοντας ως αφορμή τους κύκλους που κάνει το γυναικείο σώμα;».

Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθεσία της Δώρας Παρδάλη, την οποία οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από το Girls and Boys του Dennis Kelly, έργο που παιζόταν με τεράστια επιτυχία για τέσσερα χρόνια. Έχοντας στις αποσκευές της και σπουδές Ψυχολογίας και Δραματοθεραπείας, η σκηνοθέτις προσεγγίζει τις πτυχές του έργου πολυεπίπεδα. Θέλοντας να φωτίσει την κοινή γυναικεία εμπειρία, αλλά και τον καθολικό και κυκλικό χαρακτήρα του έργου, η Δώρα Παρδάλη μοίρασε τις τέσσερις Τρίτες σε τέσσερις ηθοποιούς.

Ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Έλενα Μουνδρούβαλη

Σκηνοθεσία: Δώρα Παρδάλη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Φαίη Μινωπέτρου-Κασιμάτη

Σκηνικά, επιμέλεια ενδυματολογίας: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Σχεδιασμός φωτισμού: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Μουσική: Βύρων Κατρίτσης

Επιμέλεια κίνησης: Πετρίνα Γιαννάκου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Γραφιστική επιμέλεια Michelangelo Bevilacqua

Παίζουν: Κωνσταντίνα Τσιτσία Γεωργαντά, Ιζαμπέλλα Μπαλτσαβιά, Δώρα Παρδάλη και σε

διπλή διανομή οι Τζίνα Σταυρουλάκη (Δευτέρες) και Σελήνα Διαμαντοπούλου (Τρίτες).