“Όταν πέθανε η μητέρα μου, έμαθα για το σημείωμα που είχε δώσει στον άντρα μου την ημέρα του γάμου μας…”

«Το άγχος ήταν κομμάτι της ζωής μου από τότε που με θυμάμαι. Δεν μπορώ να φέρω στη μνήμη μου ούτε μια στιγμή χωρίς αυτό. Είναι πάντα εκεί. Όσοι έχετε άγχος, τότε ξέρετε ότι κάπου υπάρχει πάντα ένα άτομο για εσάς. Ένα άτομο που ξέρει ακριβώς πώς να σας βοηθήσει να ηρεμήσετε στη μέση μιας κρίσης άγχους. Αυτό το ένα άτομο για μένα ήταν η μαμά μου. Ήξερε τι να πει, πώς να το πει και τη σωστή στιγμή να το πει για να με φέρει πίσω στην πραγματικότητα.

Τα λόγια και η παρηγοριά της ήταν πάντα ισχυρότερα από το άγχος μου. Πίστευα ότι θα ήταν πάντα εκεί για να είναι το άτομό μου, αλλά όλα άλλαξαν… Μερικές εβδομάδες αφότου παντρεύτηκα τον σύζυγό μου και το άγχος μου ξεκίνησε, είπα: «Πρέπει να τηλεφωνήσω στη μαμά μου». Σταμάτησε και είπε: «Τι λες για μένα; Απλά δοκίμασέ με και δες αν μπορώ να τα καταφέρω». Το έκανα, του έδωσα την ευκαιρία να με βοηθήσει να ανακουφίσω το άγχος μου και ήταν σαν να μιλούσα με τη μαμά μου, ήταν σαν να μιλούσα με το άτομό μου. Οι κλήσεις προς τη μαμά μου, όταν το άγχος μου ήταν σε πλήρη ισχύ, έγιναν όλο και λιγότερες. Δεν ρώτησε ποτέ γιατί.

Την ημέρα που πέθανε η μαμά μου τηλεφώνησα στον άντρα μου: «Το αγαπημένο μου άτομο έφυγε. Αυτή που με γνώριζε και με αγάπησε με όλα τα ελαττώματά μου. Η μία, η μόνη που μπορούσε να ηρεμήσει τους φόβους μου, έφυγε».

Τότε άρχισε να μου λέει μια ιστορία για τη μαμά μου. Μια ιστορία που ποτέ δεν έμαθα γιατί εκείνη δεν ήθελε να την ξέρω. Βλέπετε την ημέρα του γάμου μας, η μαμά μου έδωσε στον άντρα μου ένα σημείωμα. Ένα σημείωμα μόνο για τους δυο τους. Ένα σημείωμα με τον τίτλο: «Πώς να είσαι το άτομο της Nikki». Ήταν ένας βήμα προς βήμα οδηγός για το τι θα έλεγε και θα έκανε για μένα όταν το άγχος εμφανιζόταν.

Βήμα 1: Απλώς άκουσε

Βήμα 2: Άκουσε λίγο περισσότερο

Βήμα 3: Μην προσπαθήσεις να λύσεις το πρόβλημα

Βήμα 4: Πες της ότι καταλαβαίνεις

Βήμα 5: Συνέχισε να ακούς έως ότου τα καταφέρει μόνη της. Θα το κάνει, πάντα το κάνει.

Η μαμά μου σταμάτησε να είναι το άτομό μου όχι επειδή το ήθελε, αλλά επειδή ήθελε ο σύζυγός μου να ξέρει πώς να το χειριστεί όταν εκείνη δεν θα ήταν πλέον εδώ. Σταμάτησε να είναι το άτομό μου, ώστε να μπορεί να σιγουρευτεί ότι θα έχω πάντα κάποιον άλλο να με φροντίσει. Λοιπόν μαμά, θα είσαι για πάντα το άτομό μου».

Διαβάσαμε την ιστορία της Nikki Pennington στο Love What Matters