«Ένας απλός πονόδοντος αποδείχθηκε μία σπάνια μορφή καρκίνου – Σήμερα με δυσκολία ανοίγω το στόμα μου»

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2017. Ήμουν 27 ετών, ζούσα στο Λος Άντζελες και εργαζόμουν σε μια εταιρεία τεχνολογίας. Από το πουθενά, άρχισα να πονάω στη δεξιά πλευρά του στόματος μου.Έκανα υπομονή, καθώς στην αρχή πίστευα πως δεν είναι κάτι. Ωστόσο, ο πόνος επέμενε και πήγα στον οδοντίατρο. Εκεί έβγαλα ακτινογραφίες και μου είπε να μην ανησυχώ.

Τους επόμενους έξι μήνες ο πόνος σταδιακά εξαπλώθηκε στη γνάθο και στο πρόσωπό μου. Άρχισα να έχω λιγότερη ενέργεια και έπαιρνα άδειες από τη δουλειά μου. Ο οδοντίατρος, στον οποίο πήγα τον Ιανουάριο, νόμιζε ότι είχα διαταραχή της κροταφογναθικής άρθρωσης από το σφίξιμο της γνάθου μου τη νύχτα και μου συνέστησε να βάζω ένα ειδικό μασελάκι κατά τη διάρκεια του ύπνου μου. Στην ακτινογραφία που μου έβγαλε για να μου πάρει τα μέτρα, παρατήρησε ότι πολλά οστά έλειπαν στον ουρανίσκο μου. Με παρέπεμψε τότε σε περιοδοντολόγο. Εκείνος δεν είχε ιδέα τι έχω και με έστειλε σε στοματικό χειρουργό. Αυτός αποφάσισε να εξαγάγει το πίσω δόντι από όπου ξεκίνησε ο πονόδοντος. Ήταν πολύ οδυνηρό.

Τον Ιανουάριο του 2017, ο στοματικός χειρουργός έστειλε βιοψία της εξαγωγής μου σε άλλο νοσοκομείο. Περίμενα δύο εβδομάδες και η βιοψία έδειξε ότι είχα “δεσμοπλαστικό ίνωμα”, έναν πολύ σπάνιο, αλλά καλοήθη όγκο οστού. Έπρεπε να κάνω χειρουργική επέμβαση και να τον αφαιρέσω. Ο χειρουργός ωστόσο δεν είχε ιδέα τι θα επέφερε αυτή η χειρουργική επέμβαση, επειδή ήταν πολύ σπάνια. Έτσι με παρέπεμψε σε μια κλινική, όπου κανείς γιατρός δεν μπορούσε να μου προσφέρει ανακούφιση από αυτόν τον βασανιστικό πόνο.

Ευτυχώς η μαμά μου βρήκε έναν γνωστό που με σύστησε σ’ έναν χειρουργό κεφαλής και λαιμού. Αυτός ήταν ο πρώτος γιατρός που πραγματικά ασχολήθηκε με μένα και μου είπε ακριβώς τι συνέβαινε. Με πληροφόρησε ότι για να αφαιρέσει τον όγκο, θα έπρεπε να βγάλει τέσσερα δόντια και μέρος του μαλακού ουρανίσκου μου. Θα έπρεπε επίσης να φορέσω ένα σετ προσθετικών δοντιών που ονομάζεται αποφρακτικό, το οποίο είχε ένα καλώδιο μπροστά, για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Μια τρομακτική διάγνωση

Έκανα τη χειρουργική επέμβαση τον Μάρτιο του 2018 και μετά από πέντε ημέρες στο νοσοκομείο γύρισα σπίτι. Δύο εβδομάδες αργότερα, βγήκε μία «ασυμφωνία» στη βιοψία μου. Στην πραγματικότητα είχα καρκίνο των σιελογόνων αδένων κι όχι καλοήθη όγκο. Είναι πολύ σπάνιο, δεν είχα ιδέα ότι αυτό το είδος καρκίνου υπήρχε. Προφανώς ο γιατρός μου δεν ανέλυσε αρκετό ιστό στην αρχική μου βιοψία για βγει μια σωστή διάγνωση νωρίτερα.

Έχω οικογενειακό ιστορικό καρκίνου, οπότε πάντα ήξερα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να νοσήσω – αλλά δεν το περίμενα στην ηλικία των 27 ετών. Ένιωσα φόβο, αλλά ήμουν έτοιμη να πολεμήσω.

Τον Μάιο, ολοκλήρωσα 30 ημέρες ακτινοβολίας. Ωστόσο, τα συμπτώματα και ο πόνος που βίωσα δεν εξαφανίστηκαν ποτέ. Απλώς “έμειναν” στο σαγόνι μου και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν. Στην κλίμακα πόνου 1 έως 10, ήμουν πιθανώς στα 8 ή 9 διαρκώς. Σε αυτό το σημείο είχα όλα τα μπροστινά δόντια μου και μπορούσα ακόμα να χαμογελάσω. Είχα αφαιρέσει μόνο 4 δόντια από τη δεξιά πλευρά.

Εκείνο το καλοκαίρι το πέρασα μέσα στον πόσο. Ζήτησα να πάρω ένα νέο αποφρακτικό. Δυστυχώς, με το νέο αποφρακτικό τα δόντια μου άρχισαν να αλλάζουν σημαντικά. Άρχισαν να χωρίζουν και να λυγίζουν στα ούλα μου. Οι γιατροί περίμεναν μια αλλαγή, επειδή αφαίρεσαν το κόκαλο εκεί, αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό. Πήγα λοιπόν στον ογκολόγο μου, ο οποίος είπε ότι μπορεί να έχω νέκρωση – που σημαίνει ότι το κόκκαλο στο στόμα μου πεθαίνει λόγω της ακτινοβολίας και θα έπρεπε να κάνω χειρουργική επέμβαση ξανά. Αυτή τη φορά, θα έπρεπε να βγάλουν όλα τα μπροστινά δόντια μου και όποιον ιστό πέθαινε γύρω τους.

Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ο σύζυγός μου και εγώ πήραμε μια φιλική απόφαση να χωρίσουμε. Ήμασταν μαζί από τα σχολικά χρόνια, παντρευτήκαμε μικροί και σήμερα είμαι ευγνώμων για την υποστήριξή του. Η ασθένειά μου δεν ήταν παράγοντας στον χωρισμό μας, αλλά έπρεπε να κάνουμε ό, τι ήταν καλύτερο και για τους δύο.

Τον Δεκέμβριο, είχα τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Αυτή τη φορά αφαίρεσαν αυτά τα μπροστινά δόντια, τον υπόλοιπο μαλακό ουρανίσκο μου, και περίπου τα τρία τέταρτα του σκληρού ουρανίσκου μου – έτσι έχω αυτόν το γιγαντιαίο κενό στο στόμα μου.

Αρχικά, νόμιζα ότι είχα κάποια καλά νέα: Μετά τη χειρουργική επέμβαση, όταν επέστρεψα στο δωμάτιο του νοσοκομείου μου, ένας από τους θεράποντες γιατρούς μπήκε και είπε ότι η βιοψία μου επέστρεψε αρνητική και δεν έχω καρκίνο. Δυστυχώς, όταν επέστρεψα ξανά για παρακολούθηση μετά τη χειρουργική επέμβαση, η βιοψία μου έδειξε υποτροπή του καρκίνου των σιελογόνων αδένων. Έπρεπε να κάνω έναν άλλο γύρο ακτινοβολίας. Η χημειοθεραπεία δεν ήταν επιλογή με αυτόν τον τύπο καρκίνου.

Ήμουν χάλια. Ωστόσο, ο καρκίνος άλλαξε τη ζωή μου με πολλούς τρόπους. Ασχολήθηκα με τις σπουδές μου και τώρα είμαι σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα για να γίνω ιατροδικαστικός ψυχολόγος. Έχω έναν υπέροχο φίλο που είναι απίστευτα υποστηρικτικός και βρισκόταν μαζί μου στο νοσοκομείο κάθε μέρα, χωρίς να με αφήνει λεπτό.

Η ζωή μετά τον καρκίνο

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ακτινογραφίες μου τον Νοέμβριο, έχω απαλλαχθεί από τον καρκίνο. Ήμουν ευτυχής που έλαβα κάποια καλά νέα. Ωστόσο, οι ανεπιθύμητες ενέργειες με τις οποίες ζω είναι δύσκολες: πρέπει να φοράω αυτό το αποφρακτικό στο στόμα μου για το υπόλοιπο της ζωής μου και αυτό με δυσκολεύει στην ομιλία και την κατάποση. Επίσης, ανέπτυξα σοβαρό τριγμό από την ακτινοβολία, που με εμποδίζει να ανοίξω το σαγόνι μου για να φάω ή να μιλήσω. Μπορώ να ανοίξω το στόμα μου μόνο το ένα τρίτο της ίντσας.

Πηγαίνω στη λογοθεραπεία και πρέπει να κάνω ασκήσεις καθημερινά για να “τεντώσω” το σαγόνι μου. Έχω μόνιμο μούδιασμα στο πρόσωπό μου και ένα διάφραγμα που παραμορφώνει τα ρινικά μου περάσματα, καθιστώντας λίγο πιο δύσκολο να αναπνεύσω. Πονάω ακόμη, αλλά όχι όπως πριν. Ακόμη δεν έχω επιστρέψει στη δουλειά μου ωστόσο, γιατί δυσκολεύομαι να μένω ξύπνια κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Εάν η πρώτη βιοψία γινόταν σωστά, θα είχα γλυτώσει πολλή ταλαιπωρία. Σήμερα, έχω μάθει πολλά από αυτήν την εμπειρία. Έπρεπε να αλλάξω τη διατροφή μου, καθώς υπάρχουν μερικά τρόφιμα που δεν μπορώ να φάω. Όταν κοιτάζω τις παλιές μου φωτογραφίες και κοιτάζω το πρόσωπό μου τώρα, παρατηρώ ότι η δεξιά πλευρά έχει πέσει λίγο, το πάνω χείλος μου δεν είναι το ίδιο και η μύτη μου έχει ένα είδος σπηλιάς στη δεξιά πλευρά του προσώπου μου.

Ακόμα αγωνίζομαι και είναι ένα πολύ δύσκολο να αποδεχτώ όλες αυτές τις αλλαγές. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι είμαι εδώ – είμαι ζωντανή. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιστρέψετε στην πραγματικότητα.

Για όσους ανησυχούν πως παίρνουν εσφαλμένη διάγνωση, μην σταματήσετε ποτέ να ανακαλύπτετε τι συμβαίνει με εσάς. Κάντε ερωτήσεις και μείνετε περίεργοι.

Σχετικά Άρθρα
«Δώσε λίγο αίμα, σώσε μια ζωή»: Εθελοντική αιμοδοσία στο AVENUE (30/3)
Το Infowoman σάς καλεί σε εθελοντική αιμοδοσία με δράσεις για τα παιδιά (30/03)
Δρ. Λευτέρης Παπανικολάου: Στην LP Clinic χτυπάει η καρδιά των μεταμοσχεύσεων μαλλιών!
Δρ. Λευτέρης Παπανικολάου: Στην LP Clinic χτυπάει η καρδιά των μεταμοσχεύσεων μαλλιών!
Προκαλεί ο ιός των κονδυλωμάτων πρόβλημα στην καρδιά;
Προκαλεί ο ιός των κονδυλωμάτων πρόβλημα στην καρδιά;
Δωρεάν webinar «Φάκελοι Υγείας»: 'Υπνος και Καρδιά
Δωρεάν webinar «Φάκελοι Υγείας»: ‘Υπνος και Καρδιά
Ένωση Πνευμονολόγων Ελλάδας: SOS λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης σκόνης στην ατμόσφαιρα
Ένωση Πνευμονολόγων Ελλάδας: SOS λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης σκόνης στην ατμόσφαιρα
2ο Συνέδριο Ασθενών: Ο καρκίνος του μαστού στην Ελλάδα σήμερα
2ο Συνέδριο Ασθενών: Ο καρκίνος του μαστού στην Ελλάδα σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του