“Ακύρωσα το ραντεβού στον γυναικολόγο λόγω κορωνοϊού – Μετά διαγνώστηκα με καρκίνο μαστού”

Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρόπος να εκφράσει κανείς το συναίσθημα που νιώθει όταν ακούει ότι έχει καρκίνο. Αυτές οι λέξεις – “έχετε καρκίνο” – βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των πραγμάτων που κανείς δεν θέλει ποτέ να ακούσει. Δυστυχώς, εγώ άκουσα αυτές τις δυο λέξεις το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.

Στις 14 Ιουλίου, πήγα για τις ετήσιες γυναικολογικές εξετάσεις μου – τις οποίες, με κάθε ειλικρίνεια, είχα ακυρώσει λόγω ανησυχιών για τον κορωνοϊό. Έγινα 35 ετών τον Φεβρουάριο, και επειδή η γιατρός μου κι εγώ είχαμε συζητήσει στο παρελθόν για πρόωρη μαστογραφία, ήξερα ότι αυτό θα ήταν ξανά το θέμα συζήτησης εκείνη την ημέρα. Η μητέρα μου είχε καρκίνο του μαστού όταν ήταν 46 ετών. Έτσι, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να αρχίσω να προσέχω την υγεία του μαστού μου σε νεαρή ηλικία.

Όταν η γιατρός ξεκίνησε την εξέταση μαστού, βρήκε ένα μικρό εξόγκωμα βαθιά στον αριστερό μου μαστό. Αρχικά, δεν πίστευε ότι ήταν όγκος επειδή ήταν μαλακός (ως επί το πλείστον, μου είπε, οι όγκοι είναι σκληροί). Ωστόσο, δεδομένης της στάσης της σχετικά με την προληπτική ιατρική, και επειδή επρόκειτο να κάνω μαστογραφία φέτος, κλείσαμε αμέσως ραντεβού για δύο μέρες αργότερα.

Η διάγνωση

Η εξέταση φάνηκε να ξεκινά χωρίς εμπόδια – τουλάχιστον στην αρχή. Ο γιατρός δεν ανησυχούσε αρχικά για το εξόγκωμα, το οποίο κατάλαβε ότι ήταν απλώς μια καλοήθης μάζα. Αλλά μετά άλλαξε κάτι. Καθώς βγήκα από το γραφείο του γιατρού, μια νοσοκόμα με κάλεσε ξανά και ο γιατρός είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω», είπε. Μετά από μία πιο προσεκτική ματιά, είδε μερικά πράγματα που τον απασχολούσαν. Η απότομη αλλαγή στη διάγνωση με ανησυχούσε και μπορούσα να πω ότι νόμιζε ότι έπασχα από καρκίνο. «Πρέπει να κάνουμε βιοψία σε αυτό το συντομότερο δυνατόν», είπε.

Είχα δύο βιοψίες λίγες μέρες αργότερα – μία για τη μάζα για την οποία ήξερα και η άλλη σε μια μικρότερη, άγνωστη μάζα για την οποία έμαθα μετά τη μαστογραφία. Ένας νέος γιατρός έπρεπε να πραγματοποιήσει τη βιοψία, λόγω περιορισμών COVID-19. Ο σύζυγός μου δεν επιτρεπόταν να με συνοδεύει κατά τη διάρκεια αυτών των ραντεβού, και πάλι λόγω των περιορισμών του κορωνοϊού.

Την επόμενη μέρα, έλαβα τα αποτελέσματα της βιοψίας μου. Είχα καρκίνο του μαστού σε στάδιο 2. Αυτή η διάγνωση ήταν η αρχική και μόλις αφαίρεσαν τον όγκο, διαπίστωσαν ότι ήταν μικρότερος από ό,τι αρχικά πίστευαν και τον ταξινόμησαν ως καρκίνο σταδίου 1. Η όλη διαδικασία, από την εύρεση του όγκου στο στήθος μου έως τη διάγνωση του καρκίνου, πήρε μόλις μία εβδομάδα. Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερή για αυτό, δεδομένου ότι όλα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας.

Η θεραπεία

Πραγματικά δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη θεραπευτική προσέγγιση, ειδικά για τον καρκίνο του μαστού. Για το δικό μου προσωπικό ταξίδι, είχα δύο κορυφαίες προτεραιότητες για τη θεραπεία: Η πρώτη ήταν ότι γνώριζα τη βιολογία της νόσου μου και τι συνέβαινε στο σώμα μου. Η δεύτερη ήταν ότι θα ακολουθούσα τις επιλογές που θα μείωναν τον κίνδυνο επανεμφάνισης όσο το δυνατόν περισσότερο.

Με βάση αυτές τις προτεραιότητες, μια πολύ καλή θεραπευτική επιλογή για μένα προσωπικά περιελάμβανε χειρουργική επέμβαση – είτε απλώς αφαίρεση της καρκινικής μάζας είτε μια μαστεκτομή. Επειδή οι πιθανότητές μου για υποτροπή ήταν ελαφρώς υψηλότερες από τη μέση γυναίκα, λόγω του οικογενειακού ιστορικού μου και της νεαρής ηλικίας στην οποία έλαβα τη διάγνωση, επέλεξα να κάνω διπλή μαστεκτομή.

Αυτή ήταν σίγουρα μια σκληρή απόφαση, κυρίως επειδή η χειρουργική αφαίρεση του στήθους μου σημαίνει ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να θηλάσω τα μελλοντικά μου παιδιά. Αλλά με αυτές τις θλιβερές σκέψεις ήρθε μια άλλη συνειδητοποίηση: Για να έχω αυτά τα μελλοντικά παιδιά και για να μπορέσω να παίξω μαζί τους όταν είναι μεγαλύτερα, πρέπει να είμαι όσο το δυνατόν πιο υγιής. Η διπλή μαστεκτομή θα μου έδινε την ευκαιρία να ζήσω μια γεμάτη ζωή, γι’ αυτό έγινε μια εύκολη επιλογή.

Φυσικά, η πανδημία πρόσθεσε μια σειρά επιπλοκών στη διαδικασία της διπλής μαστεκτομής. Έπρεπε να κάνω τεστ για τον ιό μερικές φορές πριν από τη χειρουργική επέμβαση και εάν είχα μολυνθεί, θα έπρεπε να παρατείνω τη θεραπεία, την οποία δεν ήθελα να κάνω. Αυτό ήταν σίγουρα ένα πρόσθετο άγχος, αλλά ευτυχώς, ήμουν καθαρή.

Καθώς γράφω αυτά, αναρρώνω από τη διπλή μαστεκτομή. Αργότερα αυτόν τον μήνα, θα ξεκινήσω τη χημειοθεραπεία. Δεν ξέρω τι υπάρχει για μένα σε αυτό το μέρος του ταξιδιού μου, αλλά κοιτάζοντας πίσω αυτό που έχω ήδη περάσει, δεν είναι τίποτα που δεν μπορώ να χειριστώ.

Το μάθημα

Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού – και στη συνέχεια η θεραπεία για αυτό – κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας ήταν σίγουρα μια εμπειρία. Μου έμαθε να εκτιμώ το σώμα μου και τα δυνατά σημεία του, ενίσχυσε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου για εκείνους γύρω μου (ειδικά τη μαμά μου, που είχε επίσης υποβληθεί σε μαστεκτομή, οπότε είχα κάποιον που το είχε περάσει να μιλήσω). Μου έμαθε επίσης να σταματήσω να θεωρώ τα μικρά πράγματα δεδομένα.

Εάν μπορώ να μεταφέρω ένα πράγμα που έχω μάθει από αυτή την εμπειρία σε άλλες γυναίκες, ειδικά αυτή τη στιγμή, είναι ότι σε καμία περίπτωση – ούτε καν πανδημία – μην ακυρώσετε τους απαραίτητους ελέγχους και τις εξετάσεις ρουτίνας.

Έχω νιώσει πολλά πράγματα τις εβδομάδες από τη διάγνωση μέχρι τη χειρουργική επέμβαση: θυμό, θλίψη, δυσφορία, πόνο, χαρά, ανακούφιση. Αλλά ένα πράγμα που δεν ένιωσα ποτέ, ούτε μια φορά, ήταν η λύπη. Όλες τις αποφάσεις που έχω πάρει πρόσφατα – από τη διάγνωση τον Ιούλιο έως την απόφαση να αφαιρέσω και τα δύο στήθη μου – τις πήρα επειδή αισθάνθηκα σίγουρη ότι ήταν το σωστό πράγμα που έπρεπε να κάνω για την υγεία μου. Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις, οπότε το να συμμετέχεις ενεργά στο δικό σου ταξίδι υγείας και να είσαι τολμηρή για τον εαυτό σου, είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει μια γυναίκα.

Διαβάσαμε την ιστορία της Jackie Miller στο www.health.com