Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα: Η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος γεννήθηκε το 1821 – Ντύθηκε άντρας και έφυγε στην Ιταλία

Η πρώτη Ελληνίδα ζωγράφος, αρχοντοπούλα από τις Σπέτσες, γεννήθηκε το 1821. Η Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, είχε μια τραγική ζωή, η οποία έγινε βιβλίο, το Ελένη ή ο κανένας της Ρέας Γαλανάκη, και  θεατρικό έργο.

Ένα από τα ελάχιστα έργα της που έχουν απομείνει, είναι η «Απελπισία».

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα ήταν κόρη του καπετάν Γιάννη Μπούκουρα ή Μπούκουρη, του μετέπειτα πρώτου θεατρώνη της Αθήνας. Παιδί ακόμα, έκλεβε αποκέρια και ζωγράφιζε φίλες της που της πόζαραν στην αυλή του παρθεναγωγείου.

Σχετικά άρθρα: Η Γυναίκα στην  Επανάσταση του 1821 μέσα 80 έργα Τέχνης

Η Ελένη δεν περιορίστηκε ποτέ από τα αυστηρά όρια που έθετε η κοινωνία για τις γυναίκες. Φρόντισε ο πατέρας της γι’ αυτό. Μετά το τέλος της επανάστασης, η οικογένεια Μπούκουρα μετακόμισε στην Αθήνα, όπου μπορούσε να παρέχει τα απαραίτητα εφόδια στα παιδιά της για να εξελιχθούν. Μάλιστα ο Ιωάννης Μπούκουρας δημιούργησε το πρώτο θέατρο στην Αθήνα, που πήρε το όνομα του. Πλέον αυτό το κτίριο δεν υπάρχει, αλλά προς τιμήν του έχει ονομαστεί η πλατεία Θεάτρου κάτω από τη Βαρβάκειο αγορά.

Η Ελένη φοίτησε σε παρθεναγωγείο όπου ζωγράφιζε τις συμμαθήτριες της στα διαλείμματα. Ο πατέρας της, αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, τότε προσέλαβε τον Ιταλό ζωγράφο Ραφαέλο Τσέκολι για να της κάνει κατ’ οίκον μαθήματα. Το ταλέντο της νεαρής κοπέλας ήταν αξιοθαύμαστο, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να αναγνωριστεί στη μικρή Ελλάδα. Γι’ αυτό ο Τσέκολι πρότεινε στην Ελένη να ταξιδέψει στην Ιταλία, που είχε παράδοση στις καλές τέχνες. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν δέχονταν γυναίκες, καθώς οι μελέτες του γυμνού σώματος θεωρούνταν υπερβολικά σοκαριστικές για τα μάτια μιας γυναίκας. Η Ελένη όμως, δεν το έβαλε κάτω. Μεταμφιέστηκε σε άντρα και έπλευσε για την Ιταλία το 1848 με το ψευδώνυμο Χρυσίνης Μπούκουρας.

Στην Ιταλία, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στη Νεάπολη, στη Ρώμη και ίσως στη Φλωρεντία, μεταμφιεσμένη σε άντρα. Ερωτεύθηκε τον Ιταλό ζωγράφο και γαριβαλδινό επαναστάτη Φραντσέσκο Σαβέριο Αλταμούρα (Francesco Saverio Altamura) και απέκτησε μαζί του τρία εξώγαμα παιδιά: τον Ιωάννη, τη Σοφία και τον Αλέξανδρο. Προκειμένου να νομιμοποιήσει τη σχέση της με τον Αλταμούρα, ασπάστηκε τον καθολικισμό και τον παντρεύτηκε. Όμως, το 1857 ο σύζυγός της την εγκατέλειψε και έφυγε με την ερωμένη του, την αγγλίδα φίλη της ζωγράφο Τζέιν Μπένμαν Χέυ (Jane Benham Hay), παίρνοντας μαζί του τον μικρότερο γιο τους, τον Αλέξανδρο (Alessandro Altamura).

Η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε κατόπιν στην Ελλάδα με τον Ιωάννη και τη Σοφία, και άρχισε να παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής σε κοπέλες της Αθήνας. Όμως, το 1872 αρρώστησε από φυματίωση η κόρη της και αναγκάστηκε να πάει στο σπίτι του αδελφού της στις Σπέτσες προκειμένου να αλλάξει αέρα το άρρωστο παιδί της. Τελικά, η Σοφία πέθανε στα τέλη του 1872 σε ηλικία μόνον 18 ετών. Μετά τον θάνατο της κόρης της, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στην Αθήνα.

Το 1876 ο γιος της και ανερχόμενος ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κοπεγχάγη και επέστρεψε στην Αθήνα γεμίζοντας με χαρά την χαροκαμένη μητέρα. Όμως η χαρά της διήρκεσε πολύ λίγο· ο Ιωάννης προσβλήθηκε και αυτός από φυματίωση και πέθανε τον Μάιο του 1878. Η απώλεια των δύο νέων προκάλεσε νευρικό κλονισμό στη μητέρα τους και την οδήγησε στην τρέλα. Σε ηλικία 60 ετών περίπου, η Μπούκουρα-Αλταμούρα επέστρεψε στις Σπέτσες, όπου και πέθανε σχεδόν άγνωστη το 1900. Kηδεύτηκε στο κοιμητήριο της Aγίας Άννας στις Σπέτσες, αλλά αργότερα, τα οστά της, όπως και εκείνα της Σοφίας και του Ιωάννη, μεταφέρθηκαν από τους απογόνους της στο A΄ Nεκροταφείο Aθηνών σε κοινό τάφο της οικογενείας Mπούκουρα-Aλταμούρα.

Φημολογείται πως πριν πεθάνει έκαψε όλα — ή σχεδόν όλα — τα ζωγραφικά της έργα, αν και κατά μία εκδοχή τα έργα της καταστράφηκαν από συγγενείς της που καθάρισαν το σπίτι της μετά τον θάνατό της.

Η απώλεια των παιδιών της προκάλεσε νευρικό κλονισμό στην Ελένη και την οδήγησε στην τρέλα. Σε ηλικία 60 ετών επέστρεψε στις Σπέτσες, όπου έκαψε σχεδόν όλα τα ζωγραφικά της έργα. Πέθανε σχεδόν άγνωστη στις 19 Μαρτίου 1900′.

Πληροφορίες από Wikipedia και sansimera