Τα εύστοχα συνθήματα γεννιούνται και διαδίδονται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε εποχής. Τα συνθήματα που προέκυψαν από την περίοδο της Χούντας, βρήκαν μεγάλη απήχηση από τους καταπιεσμένους Έλληνες της εποχής εκείνης, και αποτυπώθηκαν στις μνήμες όλων των Ελλήνων. Τι γίνεται όμως όταν ένα σύνθημα που γράφτηκε στον τοίχο με αίμα, συντροφεύει τις διαδηλώσεις των νέων παιδιών μέχρι και τις μέρες μας; Διαπιστώνουμε πως η γενιά του Πολυτεχνείου, οι νεκροί του Πολυτεχνείου μάς άφησαν παρακαταθήκη τα θέλω τους που δεν είναι άλλα από τα δικά μας θέλω.
Ας προσπαθήσουμε όλοι κράτος, πολίτες, αγρότες, παιδιά να χτίσουμε ένα μέλλον ασφαλές για τις μελλοντικές γενιές. Ένα μέλλον, όπου τα αυτονόητα για την ανθρώπινη υπόσταση, όπως το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία να είναι μέρος της καθημερινότητας τους. Κάποτε πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι οι αγώνες δικαιώνονται, και πάμε μπροστά…
Λίγες φωτογραφίες αποτελούν επαρκές υλικό. Τα λόγια ακολουθούν και μιλούν για αξίες όπως η ελευθερία. Εμείς σας δίνουμε σήμερα ένα κολάζ από φωτογραφίες του Νοέμβρη εκείνου, μαζί με το προσκύνημα του Ξαρχάκου, όπου ακούγεται η φωνή της Τζένης Καρέζη. Είναι το υλικό που χρησιμοποίησε μία δασκάλα στην τάξη της για να αποτυπώσει στους μικρούς μαθητές της το νόημα της ημέρας.
Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του
Google News